خبر مجوز آلمان برای ارسال تانک های لئوپارد به نبرد اوکراین ، بازتاب های زیادی داشته است.
اگر چه تانک های لئوپارد هم پیشرفته هستند و هم زره قدرتمندی دارند ، اما نباید فراموش کرد که موشک های کورنت روسی (که ایران نیز آنان را بومی سازی کرده )، در نبردهای ۳۳ روزه و جنگ یمن ، زره تانک های بسیار پیشرفته مرکاوا۴ و آبرامز را شکافته اند .
به دلایل فوق از نگاه نگارنده، ارسال تانک های پیشرفته لئوپارد ۲ به نبرد اوکراین در سطح تاکتیکی و عملیاتی و البته روانی تاثیر خواهند داشت، لکن به لحاظ راهبردی نمی توانند موقعیت برتری به اوکراینی ها بدهند.
در خصوص تبعات این تصمیم چند نکته باید ذکر شود؛
۱- آمریکا با راه اندازی جنگ اوکراین ، وابستگی اروپا به روسیه را به طور کامل از بین برد و قاره سبز را از لحاظ انرژی به خود وابسته کرد.
حال با کمک های تسلیحاتی و مادی اروپا می تواند رقیب تاریخی خود روسها را بیشتر تضعیف کند .
۲- اقدامات اخیر اروپایی ها روسها را بیش از پیش به چین و ایران وابسته خواهد کرد ؛ روسها در دهه ابتدایی قرن ۲۱ تا حدود بسیاری به غرب و اروپا نزدیک شدند و دستاوردهای بسیاری کسب کردند اما با راهبرد آمریکایی ها اکنون این پیوستگی کاملا منقطع گشته و کرملین نشینان به رویکردهای قرن بیستمی و دنیای دوقطبی می اندیشند .
یک قطب آمریکا و اروپا و قطب دیگر کشورهای آسیایی مانند چین ، هند ، ایران ، روسیه و حتی آمریکای لاتین …
۳- ایران از اقدامات جدید اروپایی ها انتفاع ویژه ای خواهد یافت زیرا این کشور در سالهای گذشته در نوعی از انزوا قرار داشت و روسها نیز به دلیل مزایایی که در همکاری با اروپا یافته بودند با بلوک غرب همراهی نسبی می نمودند .
اما اکنون قضیه بالعکس شده و ایران برای سیاست خارجی روسیه مزیت نسبی دارد زیرا اولویت این قدرت شرقی موفقیت در جنگ اوکراین است و هیچ قدرت نظامی دیگری نمی تواند جایگاه ایران را برای روسها داشته باشد زیرا این کشور هم توان نظامی بالایی دارد و هم انگیزه و تجربه موفق ضربه زدن طرح های غرب را ؛ و البته این را در سوریه ، عراق ، یمن و لبنان اثبات کرده است.
در نتیجه مسکو از سر نیاز (و نه لزوما علاقه مندی) به سوی تهران دست دراز کرده و ناچار است که ملاحظات طرف مقابل را نیز در نظر بگیرد ؛ خرید تسلیحات جنگی و فروش هواگردهای پیشرفته ای چون سوخو ۳۵ تنها بخشی از ماجرا را شامل می شود.
روسها دریافته اند که در دراز مدت نمی توانند افق روشنی از همکاری با غرب را در نظر بگیرند و به همین دلیل به سیاست های قرن بیستمی خود بازخواهند گشت.
پوتین مجبور خواهد بود که در مجادلات بین المللی و شورای امنیت مرتبط با ایران ، تا حد زیادی نظر تهران را لحاظ نماید زیرا برای ادامه جنگ طولانی مدت در اوکراین به این کشور نیاز دارد و چه بسا همکاری های ایران تغییر دهنده قواعد نبرد باشد ؛ چیزی که روسها در ماههای اخیر طعم شیرین آن را چشیده اند.
در پایان این نکته را باید ذکر کرد که جنگ اوکراین در صورت عدم موفقیت راهبردهای آمریکا، باعث فروپاشی نظام تک قطبی و ایجاد یک نظام دوقطبی خواهد شد .
بهترین سناریو برای ایران عدم پیروزی اوکراین و ادامه جنگ و بن بست راهبردی آنست تا روسها همچنان در این شرایط سخت بمانند و دست نیاز بیشتری به سوی جمهوری اسلامی دراز کنند .
این سناریو از طرفی باعث تداوم نگاه آمریکا و اروپا به بحران اوکراین به عنوان اولویت اصلی سیاست خارجی می شود و فعلا ایران را از زیر ذره بین سیاسیون آنها خارج خواهد کرد .
نظر
ارسال نظر برای این مطلب