پروژه یهودی‌سازی الجلیل، طرح اشغال اراضی حاصلخیز شمال فلسطین توسط اسرائیل است که طرح‌های مختلفی از گذشته تاکنون برای دستیابی به این هدف پی‌ریزی شده است.
در مرحله اول در سال ۱۸۸۲- ۱۹۱۴ سکونت‌گاه‌های یهودیان در شرق الجلیل، منطقه ی(موشاقیم) بود و در دوره جنگ جهانی دوم این سکونت‌گاه‌های یهودی تا دشت الجلیل گسترش یافتند اما روند این گسترش در قسمت‌های کوهستانی الجلیل به دلیل مشکلات متعددی که وجود داشت کند پیش می رفت واین مسئله باعث شد توجه یهودیان بیشتر به دشت ساحلی جلب شود.
در سال ۱۹۴۸ تعداد یهودیان مهاجر بسیار اندک بود، به طوری که ۶۸ درصد ساکنین الجلیل را فلسطینی‌ها تشکیل می‌دادند و همین امر باعث شد تا اسرائیل طرح یهودی‌سازی الجلیل را پایه‌ریزی کنند، به این خاطر که الجلیل نه تنها ارزش جغرافیایی و تاریخی دارد بلکه دارای ارزش استراتژیکی ، امنیتی و سیاسی مهمی هم است. ابعاد مختلف پروژه‌های صهیونیستی برای تغییر ماهیت الجلیل و یهودی سازی آن شامل موارد زیر است:
الف: شروع اقدامات یهودی‌سازی با نامگذاری‌های عبری
تقریبا حدود ۱۴۰ سال است که اسرائیل از نامهای عبری در فلسطین برای اهداف تعیین شده خود استفاده می‌کند و شروع این نام‌گذاری از روستایی از اراضی « ملبّس » بود که به نام «بیتح تکفا» تغییر پیدا کرد. بعد از آن اسرائیل بیش از ۸۰۰۰ نام برای اماکن مختلف فلسطین از جمله شش هزار مکان جغرافیایی و چند صد نام تاریخی و بیش از هزار نام برای مستعمرات خود ثبت کرد.
به طوری که آژانس یهود در سال ۱۹۲۲-۱۹۴۸ قبل از پایان قیومیت بریتانیا بر فلسطین، کمیته‌ای برای تغییر دادن اسامی به عبری تشکیل داد. همچنین صهیونیستها نام ۲۱۶ مرکز را هم تغییر دادند و این روند به همین منوال ادامه داشت تا در زمان «بن غوریون » اولین نخست وزیر اسرائیل با انتصاب یک شخص برای تغییر نام مناطق، این پروژه تکمیل‌تر شد.
از جمله این تغییر نام‌ها می‌توان به روستاهای البصّه، بیتست، الزیب، دیر القاسی، اکلوش ، تسیپوری ،صفّوریه و روش پینا که از تورات گرفته شده اشاره کرد.
رژیم اشغالگر علاوه بر تحریف نام‌ها، اقدامات پی‌درپی و پروژه‌های مختلفی از جمله پروژه‌های راهسازی و شهرک‌سازی مربوط به شرکت «الشّاقق والبانی» برای اشاعه‌ی ترس بین مردم فلسطین انجام داد.
پروژه ای که در منطقه «شتولا» که به عبری «سوف کول سوف» نامیده می‌شود ،انجام گرفت باعث شدت گرفتن شهرک سازی صهیونیستها در مرز لبنان شد تا به شهروندان جنوب لبنان این پیام را منتقل کنند که «ما اینجا هستیم» علی رغم این که بیشتر مدت این منطقه خالی از جمعیت است.
رعنان فایتس، رئیس بخش شهرک‌سازی رژیم صهیونیستی در آژانس یهود، در آستانه عید پسح ۱۹۷۶، از ایجاد ۵۰ شهرک جدید در الجلیل از ناصره تا مرز لبنان خبر داد. او در مصاحبه‌ای که با روزنامه معاریو داشت اذعان کرد: که ما باید به صورت سری و علنی اعلام کنیم که هدف ما یهودی سازی الجلیل است با توجه به این سخن فایتس و سایر سیاست‌هایی که مجری این بیانیه بودند ، روز زمین «روز مخالفت و اعتراضات ضد صهیونیستی» شکل گرفت.
در پی این وقایع روز زمین در سال ۱۹۷۹ رژیم اشغالگر به ریاست «مناحیم بیغن» با هماهنگی سازمان جهانی صهیونیسم طی جلسه‌ای از ایجاد تعداد زیادی شهرک و ساخت ۳۰ عبادتگاه در ۸ ماه با هدف تصرف اراضی فلسطینیان پرده برداشت و علاوه بر این اقدامات تصویب شد که بیش از ۵۰ هزار متر مکعب از اراضی الجلیل با هدف سیطره بر این منطقه و سکونت در آن، جنگل کاری شود.
شکری عراف تاریخ‌نگار فلسطینی، در همین زمینه در مصاحبه خود با سایت المیادین تصریح کرده که ده‌ها عبادتگاه در دامنه‌های الجلیل نه تنها به منظور شهرک‌سازی بلکه برای نظارت بر روستاهای فلسطین ساخته شده است.
ب: پروژه‌ی«کنترل منابع آب»
جنبش صهیونیست با هدف تثبیت خود در منطقه و تامین آب ۱۰تا۱۲ میلیون یهودی ساکن در این مناطق اشغالی و تامین منابع آب کافی ، اعضای توافق نامه ی «سایکس پیکو» را تحت فشار قرار داد تا سه رودخانه بانیاس، دان، الحاصبانی را در اختیار بگیرند. به طوریکه در منطقه شمال دشت الجلیل این سه رود با هم تلاقی پیدا کنند و رودخانه الأردن را تشکیل دهند.
بعد از این پروژه، اسرائیل در پروژه ی بزرگ استعماری آب که پروژه قطر بود، سرمایه گذاری کرد، که به جنگ آبی با سوریه منجر شد. به طوری که بخش اعظم جنگ‌های اسرائیل به جنگ آب تبدیل شده است.
در مورد پروژه آب مرکزی هم هدف، انتقال آب از شمال پرآب به جنوب کم آب است که آب از دریاچه طبریه پمپاژ می‌شود و با لوله‌های زیر زمینی ، کانال‌ها و مخزنهایی مثل مخزن تسلمون حمل می‌شود که این مخازن در «عیلبون » و«کفر مندا» در الجلیل الاعلی ساخته شده است و همچنین مجموعه «اشکول» در «منطقه سهل البطّوف» در الجلیل الاسفل برای تصفیه و نمک زدایی آب ساخته شده تا به رودخانه العوجا در شهرک رأس‌العین در جنوب شهر کفرقاسم متصل شود و از آنجا از طریق شبکه‌های لوله ی آب به شمال النقب برای تامین آب شهرک‌های این منطقه منتقل شود. این مسئله موجب شده که بیشتر شهرک نشینان صهیونیست به النقب سرازیر شوند.
مقامات اسرائیل کنفرانس‌های سالانه‌ای را با حضور محققان ، موسسات تحقیقات علمی و توسعه کشاورزی در الجلیل برگزار می‌کنند که در آن به برنامه‌ها و پروژه‌هایی پرداخته می شود که تا سال ۲۰۵۰ سطح آب در منطقه الجلیل افزایش پیدا کند.
ج: پروژه ی قبور صدیقین
این روش آشکار صهیونیستها برای غارت اراضی در جنوب ناحیه «شفاعمرو» در الجلیل و به ویژه در محله «عثمان» است که شهرک نشینان با حمایت رژیم خود مدعی شدند که زیارتگاهی متعلق به یک حاخام یهودی در این منطقه وجود دارد و با تکیه بر این ادعا شروع به زیارت از این منطقه کردند و به تدریج پروژه‌های باسازی این زیارتگاه شروع شد و کم کم سکونت‌گاه‌های فرعی و درپی آن سکونت‌گاه‌های مرکزی ساخته شدند. با گذشت زمان این مکان از یک روستای متعلق به فلسطینیان تبدیل به شهری برای یهودیان شد.
تمامی پروژه‌های مذکور با هدف ریشه کن کردن فلسطینی‌ها از سرزمین خودشان وهم چنین ریشه دواندن یهودیان در سرزمینی صورت گرفته که اسرائیل هرگز مالک آن نبوده است.
نظر
ارسال نظر برای این مطلب