انتخابات سه‌روزه ریاست‌جمهوری روسیه به پایان رسید و پوتین ۷۶ میلیون و ۲۷۷ هزار و ۷۰۸ رأی به دست آورد. علیرغم تبلیغات منفی غرب و مخالفان پوتین مشارکت در این دوره از انتخابات یک رکورد در تاریخ روسیه جدید (پس از فروپاشی شوروی) بود، چرا که افزون بر ۸۷ میلیون و یکصد هزار نفر یعنی ۷۷.۴۴ درصد واجدان شرایط شرکت در انتخابات در شعب (حضوری و مجازی) حضور پیدا کردند. پیش از این، رکورد مشارکت در انتخابات ریاست‌جمهوری روسیه مربوط به دوره نخست این انتخابات پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی بود که در آن ۷۴.۷ درصد واجدان شرایط رأی دادند. در آن انتخابات در سال ۱۹۹۱ میلادی، بوریس یلتسین به ریاست‌جمهوری برگزیده شد.[1]
محبوبیت پوتین علارغم جنگ
مردم روسیه در این انتخابات، حس ملی‌گرایی خود و علاقه به پوتین را نشان دادند. حتی اگر بخواهیم انتخابات روسیه را از منظر تحلیلگران مخالف پوتین بررسی کنیم این یک دستاورد بزرگ برای پوتین و کشور روسیه است. حتی اگر این نکته را بپذیریم که پوتین رقیب بزرگی نداشت، این میزان از مشارکت نشان دهنده‌ی علاقه ملت روسیه به پوتین و کشورشان است.
در غرب همواره تلاش گسترده ای صورت گرفته که از پوتین یک چهره دیکتاتور نزد افکار عمومی ترسیم کنند اما اکثر مردم روسیه بارها نشان داده اند که به پوتین و تصمیمات او اعتماد کامل دارند. به عنوان مثال، در سال 2020 در یک رای‌گیری برای تغییر قانون اساسی روسیه، مردم به پوتین این امکان را دادند تا در صورت پیروزی در انتخابات بتواند همچنان در مسند ریاست جمهوری باقی بماند. در آن همه پرسی 78.6 درصد مردم روسیه از سیاست های اصلاحی پوتین در قانون اساسی حمایت به عمل آورند که بیانگر شخصیت محبوب پوتین نزد طیف گسترده‌ای از مردم روسیه بود.
جنگ اوکراین و تلاش‌های ولادیمیر پوتین برای حفظ منافع روسیه در شرق اروپا باعث شده که بخش مهمی از مردم این کشور اقدامات رهبر کرملین را تحسین برانگیز عنوان کنند. چنانکه نتایج نظرسنجی های مختلف نشان می دهند، اقدامات ولادیمیر پوتین از لحاظ امنیتی، اقتصادی و فرهنگی برای روسیه مطلوب بوده و همین امر موجب افزایش اعتماد سیاسی مردم به وی شده است.[2]در واقع باید گفت آنچه که محبوبیت پوتین را در شرایط جنگی کاهش نداده است، مدیریت اقتصاد کشورش علارغم وجود تحریم‌های متعدد بوده است.
آینده جنگ با اوکراین
با انتخاب پوتین سوالی که ذهن بسیاری از تحلیلگران و رهبران سیاسی را مشغول کرده این است که آینه روابط با غرب و جنگ اوکراین چه می‌شود؟
یک دهه پیش، رئیس جمهور ولادیمیر پوتین، کریمه را از اوکراین تصرف کرد، تصرفی جسورانه که زمینه را برای حمله روسیه به همسایه خود در سال 2022 فراهم کرد.
تصرف سریع و بدون خونریزی شبه جزیره الماس، محل استقرار ناوگان دریای سیاه روسیه و یک مکان محبوب برای تعطیلات، موجی از میهن پرستی را برانگیخت و محبوبیت پوتین را افزایش داد. "کریمه مال ماست!" به یک شعار محبوب در روسیه تبدیل شد.
اکنون که پوتین برای یک دوره شش ساله دیگر به عنوان رئیس جمهور انتخاب شده است، او مصمم است دستاوردهای خود در اوکراین افزایش دهد.
این مسئله که پوتین چه مقدار از اوکراین را می خواهد در حالی که جنگ در سال سوم خود را به بهای جان بسیاری از هر دو طرف سپری می کند، مبهم است، اما برخی از مقامات ارشد ارتش او هنوز از تصرف کیف و قطع دسترسی اوکراین به دریای سیاه صحبت می کنند.در بین تحلیلگران روسی نیز اختلاف نظراتی در زمینه ادامه جنگ و صلح وجود دارد.[3]
در مجموع باید گفت پوتین با رای قاطعی که بدست آورده است به نوعی انگیزه بیشتری برای ادامه سیاست‌هایش در زمینه‌های مختلف پیدا کرده است. آنچه که تا به امروز شاهد آن بوده‌ایم این است که پوتین به دنبال افزایش دستاورهای خود در جنگ با اوکراین بوده است و تا زمانی که به اهداف خود نرسد، جنگ را ادامه می‌دهد اما به نظر می‌رسد پوتین به درصد بالایی از اهداف خود رسیده است و از آنجا که جنگ برای روسیه نیز خساراتی به دنبال داشته است، بنظر می‌رسد دیر یا زود جنگ پایان می‌پذیرد اما این موضوع که شرایط صلح چگونه و با چه شروطی باشد و مذاکرات صلح با چه کسی انجام شود، مسئله‌ای است که نمی توان قاطعانه در مورد آن صحبت کرد و باید منتظر تحولات و شواهد بیشتری در این زمینه بود.
632
نظر
ارسال نظر برای این مطلب