محمدصالح قربانی

رژیم صهیونیستی پس از گذشت 17 سال از محاصره نوار غزه، شرایطی را بوجود آورده که زندگی در منطقه را ناممکن ساخته است. در سال 2006 که جنبش حماس در انتخابات پارلمانی پیروز شد، از سوی اشغالگران تحت محاصره قرار گرفت و یک سال بعد رژیم صهیونیستی نوار غزه را موجودیتی متخاصم اعلام و محدودیت های شدیدتری اعمال کرد.

بالطبع شرایط پیش آمده زندگی شهروند فلسطینی را تحت تاثیر قرار داد. در گزارشی در سال 2023، آژانس‌های سازمان ملل تخمین زدند که 58 درصد از ساکنان نوار غزه به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند و 29 درصد از خانواده‌های غزه در شرایط شدید یا فاجعه‌بار زندگی می‌کنند.[1]

محاصره اسرائیل بیش از 61 درصد از کل جمعیت حدود دو میلیون و 380 هزار نفری غزه را فقیر کرده است. علاوه بر این، کار تقریباً 47 درصد از کارگران را مختل کرده و نزدیک به 53 درصد از جمعیت را با ناامنی غذایی مواجه کرده است.

نرخ بیکاری غزه یکی از بالاترین نرخ های بیکاری در جهان است. نرخ بیکاری سه ماهه اول در سال 2022، 46.6 درصد بود، در مقایسه با میانگین 34.8 درصد در سال 2006. بیکاری جوانان برای همین دوره (15 تا 29 سال) 62.5 درصد است.

دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد (OCHA) می گوید 1.3 میلیون نفر به کمک غذایی نیاز دارند و بیش از 90 درصد آب غزه برای آشامیدن مناسب نیست.

محدودیت های اسراییل بر جابجایی افراد و کالاها به داخل و خارج غزه از طریق گذرگاه های اریز و کرم شالوم به قوت خود باقی است و مجوزهای خروج عمدتاً محدود به موارد بشردوستانه و تنها پس از بررسی های امنیتی طولانی مدت است. به بهانه های امنیتی، مقامات اسرائیلی همچنان ورود تعداد زیادی از مواد و تجهیزات ضروری برای بخش های بهداشتی، تجاری و تولیدی در غزه را ممنوع می کنند. [2]

دیده بان حقوق بشر گفته است که اسرائیل غزه را با کمک مصر برای جمعیت رو به رشد سریع غزه که در حال حاضر 2.3 میلیون نفر تخمین زده می شود، به "زندان روباز" تبدیل کرده است.

مقامات مصری پس از سال 2014 پس از ناآرامی های سیاسی در مصر، گذرگاه مرزی رفح با غزه را برای مدت طولانی بستند. رفح بیشتر از اواسط سال 2018 عملیاتی شده است و در پنج ماه اول سال 2022 تنها 95 روز از 151 روز باز بوده است.

حجم کامیون های وارد شده به غزه در پنج ماه اول سال 2022، حدود 8000 کامیون در ماه بود، که حدود 30 درصد کمتر از میانگین ماهانه برای نیمه اول سال 2007، قبل از محاصره بود. در صورتی که از آن زمان تاکنون، جمعیت غزه بیش از 50 درصد افزایش یافته است.

برای اکثر ساکنان غزه، گذرگاه رفح به مصر تنها دروازه خروج است، اما مسافران باید هفته ها قبل ثبت نام کنند و لیست انتظار بسیار زیاد است.

اوضاع بهداشتی نوار غزه اسفناک گزارش می شود. بیمارستان‌های غزه به دلیل محاصره، مرتباً از کمبود تجهیزات و دارو رنج می‌برند و فلسطینی‌های غزه باید برای دریافت مجوز خروج از غزه برای درمان در کرانه باختری یا در داخل اسرائیل درخواست دهند.

در سال 2022، مقامات اسرائیلی تنها 64 درصد از درخواست‌های بیماران را برای خروج از غزه، عمدتاً برای درمان تخصصی در کرانه باختری از جمله بیت‌المقدس شرقی تایید کردند. در سال های گذشته، بیماران در حالی که در انتظار پاسخ به درخواست خود بودند، جان خود را از دست دادند.[3]

حداقل هشت بیمار از غزه، از جمله سه کودک، در سال 2022 در نتیجه تأخیر یا امتناع مقامات اسرائیلی از دادن مجوز خروج از گذرگاه اریز برای درمان پزشکی جان خود را از دست دادند.

گزارش ها کاهش شدید بخش بهداشت و درمان را به دلیل محاصره اسرائیل نشان می دهد، به طوری که عرضه داروهای ضروری به 40 درصد، مواد مصرفی پزشکی به 32 درصد و منابع آزمایشگاهی و بانک خون به 60 درصد کاهش یافته است.

مقامات اسرائیلی همچنین واردات تجهیزات پزشکی حیاتی مانند تجهیزات تصویربرداری تشخیصی پزشکی و همچنین قطعات یدکی مورد نیاز برای تعمیر دستگاه های پزشکی آسیب دیده را ممنوع کرده اند.

فلسطینیان نوار غزه نسبت به فلسطینیان کرانه باختری، در وضع اقتصادی بدتری به سر می برند. طبق برآورد صندوق بین المللی پول، درآمد سرانه ساکنان غزه حدود یک چهارم سطح کرانه باختری است.[4]

بخش‌های اقتصادی و تولیدی به دلیل محدودیت‌های واردات و صادرات اسرائیل با بحران‌های پیچیده‌ای مواجه هستند که صدها کارخانه تعطیل شده و هزاران کارگر در نتیجه کمبود مواد اولیه و بحران‌های سوخت و برق بیکار شده‌اند.

در نتیجه حملات و محدودیت‌های اسرائیل، صنعت ماهیگری نیز آسیب های فراوانی دیده است؛ چه با حملات مستقیم به قایق‌های ماهیگیران - که در سال 2022 به میزان 30 حمله در هر ماه رخ داد – و چه با حملات غیرمستقیم مانند ممنوعیت صادرات ماهی از غزه به کرانه باختری.

از سال 2006 تا 2022، بخش کشاورزی غزه تقریباً 1.3 میلیارد دلار در نتیجه محاصره و حملات متعدد نظامی اسرائیل متحمل خسارت شد. علاوه بر آن نیروهای اسراییلی، فلسطینیان را از کشاورزی در محدوده چندصد متری نزدیک دیوارهای مرزی نوار غزه و سرزمین های اشغالی منع می کنند.

در سراسر سال 2022، بحران برق در نوار غزه نیز ادامه داشت و ساکنان آن در بهترین حالت تنها 12 ساعت در روز برق دریافت می کردند. در دسترس بودن برق هم به باز ماندن گذرگاه کرم شالوم برای واردات سوخت (که اسرائیل می تواند در هر زمانی به دلایل امنیتی ببندد) و هم به ادامه بودجه برای سوخت مورد نیاز برای راه اندازی تنها نیروگاه غزه بستگی دارد.[5]



محاصره نوار غزه از سوی اسرائیل، در حالی به هجدهمین سال خود نزدیک می شود که، منعکس کننده یک شکست اخلاقی و بشردوستانه مفتضحانه از سوی سازمان ملل متحد و همه نهادهای بین المللی است که به نظر می رسد نسبت به رنج بیش از دو میلیون نفر که به طور دسته جمعی در یک محیط محصور مجازات می شوند، بی تفاوت هستند.


[1] https://www.nytimes.com/2023/10/07/world/middleeast/gaza-blockade-israel.html

[2] https://www.reuters.com/world/middle-east/gaza-strip-devastated-by-conflict-economic-blockade-2023-10-12/

[3] https://www.unicef.org/mena/documents/gaza-strip-humanitarian-impact-15-years-blockade-june-2022

[4] https://www.reuters.com/world/middle-east/gaza-strip-devastated-by-conflict-economic-blockade-2023-10-12/

[5] https://reliefweb.int/report/occupied-palestinian-territory/generation-under-blockade-consequences-israels-17-year-blockade-gaza-strip-enar