با وجود سانسور کامل رسانه‌ای؛ مردم فرانسه از قتل‌عام، آوارگی و نسل‌کشی علیه مردم بی‌دفاع فلسطین در نوار غزه آگاه‌اند. در طی ماه‌های اخیر سه میدان بزرگ پاریس هر هفته شاهد برپایی اعتراضاتی است، در این میان "میدان جمهوری" در قلب پاریس در ده ماه گذشته چهره ی "اسرائیل" جنایتکار را به عنوان قاتلی که از خون بیگناهان غزه سیراب نمی شود، برملا کرده و به تصویر کشیده است. اما سیاستمداران فرانسوی هر کدام بسته به هدف و میل خود از موضوع فلسطین استفاده منفی یا مثبت می‌کنند. مسئله‌ای که در زمان انتخابات فرانسه به خوبی مشهود بود.
در انتخابات فرانسه جبهه مردمی جدید که ائتلاف گسترده چپ‌گرا شامل چهار حزب «سبزها»، «سوسیالیست‌ها»، «کمونیست‌ها» و «فرانسه تسلیم‌ناپذیر» به رسمیت شناختن کشور فلسطین را در برنامه انتخاباتی خود گنجانده‌اند؛ اما جردن باردلا، رئیس جوان حزب راست افراطی «اجتماع ملی» دولت فرانسه را به تأمین مالی تروریست‌ها در غزه متهم می‌کند.
در رأس این اتهامات قدیمی و جدید، حزب فرانسه سربلند و رهبر آن ژان لوک ملانشون نامزد سابق ریاست جمهوری است. او مواضعی را اتخاذ کرد که خشم همگی را برانگیخت. او شورای نمایندگی مؤسسات یهودی، معروف به CRIF، را به فرقه‌گرایی و دخالت در امور دولت فرانسه متهم کرد. موضع او در قبال فلسطینی‌ها، حمایت برای ایجاد کشورشان در چارچوب مرزهای 1967 است. اما بزرگ‌ترین و نابخشودنی‌ترین اتهام او اتخاذ دو موضع بود: حمایت از بایکوت اسرائیل [رژیم صهیونیستی] از نظر اقتصادی و نظامی که خط قرمز فرانسه است و امتناع وی از محکومیت حماس و تروریستی دانستن آن، با استناد به موضع سازمان ملل متحد که باز هم برای راست‌گرایان غیر قابل قبول بود. این حزب آنچه را که در 7 اکتبر رخ داد، «جنایت جنگی» تلقی کرد نه تروریسم؛ همچنین نسل‌کشی قومی که مردم غزه در معرض آن قرار گرفته بودند را به شدت محکوم کرد و خواستار به رسمیت شناختن دولت فلسطین شد. این مسائل همگی روی ساختار انتخابات فرانسه اثرگذار بود.[1]
بعد از انتخابات نیز تظاهرات مردم فرانسه برای حمایت از غزه ادامه داشته است و اما سیاستمداران فرانسوی نیز در جریان اعتراضات دخیل هستند. این نشان دهنده آن است که مسئله فلسطین برای فرانسوی‌ها صرفاً حزبی و سیاسی نیست هر چند گاهاً رنگ و بوی حزبی و سیاسی می‌گیرد. در تظاهرات روزهای اخیر اعضای مجلس سنا و پارلمان نیز به همراه مردم حضور بهم رسانیده و از دولت فرانسه خواسته‌اند که از شرکت اشغالگران اسرائیلی در بازی های المپیک جلوگیری کند.
سناتور فرانسوی "آدام لوئیس" می گوید: «اگر جلوگیری از حضور روسیه در المپیک را در نظر بگیریم، نمی‌توانیم دو رو باشیم. ما باید از شرکت هر رژیمی که قوانین بین‌المللی را رعایت نمی‌کند، جلوگیری کنیم و بنابراین باید از حضور "اسرائیل" که قوانین بین المللی را زیر پا گذاشته است، جلوگیری شود».
فرانسوی ها می گویند که پاها و دست های فلسطینی ها تکه تکه شده و نمی توانند در هیچ مسابقه بین المللی شرکت کنند و دوران کودکی آنها به دست توسط جنایتکاران اسرائیلی از بین رفته است. تظاهرکنندگان در راهپیمایی از مسئولین دولتی فرانسه هزاران سوال می پرسند. مثلا در یک پلاکارد نوشته شده است: "یک تفاوت بین بچه‌های اوکراین و بچه‌های فلسطین را به ما بگویید".
"برونگو سرنون"، نماینده پارلمان فرانسه می گوید: «ما باید برای عدالت بجنگیم. ما نمی توانیم آنچه را که در فلسطین اتفاق می افتد تحمل کنیم. این جنایات باید متوقف شود. دولت فرانسه باید مانند سایر مناطق در قبال جنگ در فلسطین موضع داشته باشد.»[2]
همچنین توماس پورتس قانونگذار حزب چپ افراطی «فرانسه تسلیم‌ناپذیر» ویدیویی را منتشر کرد و گفت هیات و ورزشکاران رژیم اسرائیل برای بازی‌های المپیک در فرانسه مورد استقبال قرار نمی‌گیرند و باید نسبت به حضور آنها در بازی‌ها اعتراض کرد.
اما با وجود این حجم از تجاوز و جنایت رژیم صهیونیستی و اعتراضات عمومی در فرانسه، استفان سژورن وزیر امور خارجه فرانسه در نشستی با همتایان خود در اتحادیه اروپا در بروکسل اظهار داشت: «می‌خواهم به نمایندگی از فرانسه به هیات اسرائیلی بگویم، ما از شما برای حضور در بازی‌های المپیک استقبال می‌کنیم».
وی افزود که به زودی طی یک تماس تلفنی با همتای صهیونیست خود بر این نکته تاکید خواهد کرد و همچنین به او خواهد گفت که «ما امنیت هیات اسرائیلی را تضمین می‌کنیم.» [3]
بنابراین باید گفت فرانسوی‌ها با شعارها و ابراز خشم از شرکت صهیونیستها در رویداد ورزشی المپیک، در حال ارسال پیام هایی برای جهانیان هستند مبنی بر اینکه وجدان‌های بیدار و آگاه فرانسه نیز نمی‌توانند در قبال جنایات و نسل کشی رژیم اشغالگر سکوت کنند و آنها نیز برخلاف دولتشان مانند بخش بزرگی از جامعه جهانی خواستارعدم حضور ورزشکاران رژیم صهیونیستی در بازی‌های المپیک هستند.
نظر
ارسال نظر برای این مطلب