جمعه شب مسیحیان سراسر جهان در حالی کریسمس را گرامی داشتند که مسیحیان سرزمینی که حضرت عیسی(ع) در آن زاده شد، تحت سختگیرانه‌ترین تدابیر امنیتی رژیم صهیونیستی، کریسمس غم‌انگیزی را پشت سر گذاشتند.
بسیاری از مسیحیان سرزمین‌های اشغالی فلسطین معتقدند تنها برپا کردن یک درخت کریسمس بزرگ در میدان اصلی شهر به معنای داشتن کریسمسی شاد نیست. مسیحیان بیت‌اللحم، زادگاه حضرت مسیح همچون سایر مسیحیان سرزمین‌های اشغالی فلسطین، معتقدند در شرایطی که دولت رژیم صهیونیستی به بهانه مسائل امنیتی به آنها اجازه نمی‌دهد میهمانی داشته باشند، کریسمس نمی‌تواند شاد باشد.
یک پیرزن مسیحی در بیت‌اللحم به خبرنگاران می‌گوید: «امیدوارم سال پیش رو با وجود همه مشکلاتی که اشغالگری اسرائیل برایمان به‌وجود آورده، سال خوبی باشد.» او سپس با اشاره به اینکه در شرایطی که نیروهای اشغالگر جوانان فلسطینی را در بازداشت نگه می‌دارند، نمی‌توان شادی کرد، تأکید می‌کند: «همه می‌دانیم که در طول این تعطیلات این دستگیری‌ها و سختگیری‌ها در غزه، محله‌های شیخ جراح، سیلوان و بستان افزایش خواهد یافت و شهرک نشینان بی‌هیچ تبعاتی به مسیحیان و مسلمانان سراسر کرانه باختری حمله خواهند کرد. پس چطور می‌توان جشن گرفت و شاد بود؟»
یک زن مسیحی فلسطینی دیگر هم می‌گوید: «کریسمس وقتی شاد است که بتوانید با خانواده و اقوام خود وقت بگذرانید و به اماکن زیارتی بروید. اما اسرائیل به ما اجازه تجمع و بازدید از اماکن مذهبی بیت‌اللحم را نمی‌دهد.» «فؤاد عمار»، جوان فلسطینی در غزه هم که مانند همه ساکنان غزه از سال ۲۰۰۷ به این سو از محاصره این منطقه توسط رژیم صهیونیستی رنج می‌برد، می‌گوید: «کریسمس فلسطین با کریسمس هرجای دیگری در جهان متفاوت است.»
اشاره آنها به سختگیری‌های امنیتی است که رژیم صهیونیستی سال‌ها است وضع کرده و بر مبنای آن جشن کریسمس باید تنها محدود به مراسمی در داخل کلیساها باشد. با این حال در داخل کلیساها می‌توان اتحاد مسیحیان فلسطین با مسلمانان را مشاهده کرد. نماد این وحدت را می‌توان در دو خانواده مسلمانی مشاهده کرد که اکنون قرن‌ها است کلید مقدس‌ترین مکان مسیحیان در جهان را در دست دارند. آنها «جوده» و «نصیبه» هستند که در طول ۵۰۰ سال گذشته کلیددار کلیسای مقبره مقدس بوده‌اند و در تمامی این ۵ قرن مقابل هر فشار و تهاجمی مقاومت کردند تا بتوانند از این میراث مسیحی بخوبی حفاظت کنند.
بی‌عدالتی در صدور مجوزهای تردد
از سال ۱۹۹۳ به این سو فلسطینیان مسیحی ساکن غزه، اراضی اشغالی کرانه باختری به جز ساکنان قدس باید برای ترددهای خود به سایر مناطق از مقامات رژیم صهیونیستی مجوز دریافت کنند.
«فؤاد» درباره این مجوزها می‌گوید: «درخواست‌های ساکنان غزه به‌خاطر اینکه در محاصره هستند، رد می‌شود. تقریباً غیرممکن است که کسی از مسیحیان غزه بتواند مجوز زیارت کلیسای مقبره مقدس را بگیرد. شیوه نیروهای امنیتی این است که به پسر مجوز می‌دهند و به پدر نمی‌دهند و یا برعکس و به این ترتیب مانع از سفر زیارتی خانواده‌های مسیحی می‌شوند. علاوه بر این مسیحیان حتی نمی‌توانند حتی در جمع‌های خانوادگی شرکت کنند. زیرا ممکن است عضوی از خانواده در شهری دیگر باشد و بنابراین با صادر نشدن مجوز سفر برای او قادر نخواهد بود در جشن خانوادگی شرکت کند. این باعث غمگینی مسیحیان فلسطینی می‌شود.»
یکی از این خانواده‌ها خانواده خود اوست. «فؤاد» در غزه زندگی می‌کند اما والدین‌اش در یافا هستند و او از سال ۲۰۰۷ تاکنون نتوانسته به دیدار آنها برود و فقط از طریق شبکه‌های اجتماعی که تصویری هستند، توانسته آنها را ببیند. او می‌گوید: «پشت هر رنج ما، اسرائیل اشغالگر است.»
«ایاد صبا» نیز شرایطی مشابه «فواد عمار» دارد. او نیز می‌گوید: «هر سال یکی دو عضو خانواده ما مجوز می‌گیرند و بقیه مجوز نمی‌گیرند. این درد مشترک همه ما است.اسرائیل می‌خواهد ما را از هرگونه شادی محروم کند.»
«عطاءالله طرازی» دیگر فلسطینی ساکن غزه هم می‌گوید: «تنها آرزوی من این است که آزاد باشم و بدون کسب مجوز بتوانم آزادانه به هرکجا خواستم سفر کنم.»
«کریستینا العمش»، زن مسیحی ساکن غزه نیز می‌گوید: «کریسمس زمان عشق، شور و جمع‌های خانوادگی است. اما نه در غزه.» «حنین الجلدا» نیز مانند او فکر می‌کند و می‌گوید: «شادی ما همیشه ناقص است.»
کلام آخر ساکنان مسیحی اراضی اشغالی فلسطین را «تئودوسیوس عطاالله حنا»، کشیش کلیسای ارتدوکس در اراضی اشغالی بیان می‌کند.
او می‌گوید: «زمانی که میلاد مسیح را جشن می‌گیرید، همچنان در ذهن خود این مسأله را مرور می‌کنید که این سرزمین تحت اشغالگری و نبردهای ناشی از آن است. به یاد داشته باشید، مسیح در این سرزمین متولد شد، در فلسطین خونین که منتظر یاری همه آزادگان جهان است.»
نظر
ارسال نظر برای این مطلب