1380
در هفته های اخیر با داغ شدن بحث حمله نظامی ایالات متحده به کشور ونزوئلا1، بسیاری از کارشناسان بینالمللی درپی علت پیگیری زیاد دولت ترامپ جهت حمله به ونزوئلا بوده اند، دلیلی که در رسانه های غربی توسط وزرای ایالات متحده بارها عنوان شده است، موضوع قاچاق مواد مخدر از آمریکای جنوبی به خاک ایالاتمتحده ذکر شده است. عنوان شدن این موضوع در فضای فعلی محیط بین الملل بعد از کمرنگ شدن درگیری ها در غرب آسیا نیازمند بررسی بیشتر و تجزیه و تحلیل ابعاد مختلف این رویداد می باشد. در ادامه به بررسی نقشه قاچاق مواد مخدر به آمریکای شمالی خواهیم پرداخت؛
تمرکز تولید جهانی: بیش از ۸۰٪ تولید کوکائین جهان در سه کشور کلمبیا، پرو و بولیوی انجام میشود2 و همچنان آمریکای جنوبی کانون اصلی زنجیره تولید است. مساله تولید مواد مخدر در کشورهای مذکور، موضوع امروز و دیروز نیست و به دهه های گذشته باز میگردد. مجموع تولید مواد مخدر کشورهای مسیر اقیانوس آرام (کلمبیا–پرو–بولیوی)، نشان دهنده منبع اصلی تولید کوکائین در جهان است این درحالی است که دولت ترامپ توجه چندانی به این مسیر به عنوان مرکز تولید جهانی کوکائین ندارد. ترند کردن این موضوع میتواند برای تحت الشعاع قراردادن ابعاد مهم دیگری باشد که ناشی از اهداف شوم کشورهای استعماری جهت بهره برداری از این نقطه ضعف کشورهای منطقه آمریکای جنوبی باشد.
مسیر غالب اقیانوس آرام: حدود ۷۴٪ از محمولههای قاچاق از مسیر اقیانوس آرام عبور میکنند3؛ محمولهها از بنادر پرو، اکوادور و کلمبیا حرکت کرده و پس از عبور از کاستاریکا و پاناما به مکزیک میرسند، سپس بهصورت زمینی وارد کالیفرنیا و تگزاس میشوند. مسیر مذکور نشان از هماهنگی چندین ساله گروه های مافیایی جهت قاچاق مواد مخدر به آمریکای شمالی دارد و هماهنگی بین کشورهای چندگانه حاکی از ابعاد فرادولتی موضوع قاچاق مواد مخدر به ایالات متحده می باشد و به احتمال زیاد دولت های ایالات متحده نیز منتفع از درآمدهای نجومی این تجارت سیاه بوده اند.
نقش مسیرهای کارائیب: مسیر کارائیب سهم کمتری دارد اما همچنان در قاچاق به کانادا و ایالتهایی مثل فلوریدا فعال است؛ از جمله مسیرهای عبوری از جامائیکا و پاناما. مسیر کارائیب باوجود حجم کم قاچاق سیاه، همچنان یکی از گلوگاه های مافیای مواد مخدر می باشد. کشورهای ونزوئلا و ایالات متحده میتوانند با تشکیل تیم های کارشناسی دوجانبه، مسیر کارائیب را برای تجارت مواد مخدر ناامن کنند و با رصد پهبادی مستمر این مسیر برای همیشه بسته خواهد شد، اما باتوجه به رویکرد سیاسی دولت ترامپ، حل مساله لزوما با تأمین منافع کشور استعماری برابری میکند و امیدی به حل مسالمت آمیز این مشکل بین دو کشور ایالات متحده و ونزوئلا کمرنگ می باشد.
سهم محدود مسیر ونزوئلا: تنها ۱۰ تا ۱۳٪ از کوکائین جهان از ونزوئلا عبور میکند؛ مسیری فرعی که با وجود سهم اندک، از سوی واشنگتن بهعنوان توجیهی برای افزایش حضور نظامی در کارائیب و فشار سیاسی بر دولت مادورو مطرح میشود. داغ شدن موضوع تجارت مواد مخدر درکشور ونزوئلا که با منابع عظیم نفتی هیچ نیازی به استفاده از تجارت سیاه کوکائین ندارد، مساله ای است که بسیاری از کارشناسان امنیتی به آن اذعان دارند اما رویکرد سیاسی دولت ایالات متحده، استفاده از همهی فرصت ها جهت اعمال فشار به رقبای منطقه ای و فرامنطقه ای خود می باشد. افزایش حضور نظامی ایالات متحده در دریای کارائیب، فرصتی برای دولت ترامپ می باشد که منطقه آمریکای جنوبی را تحت رصد بیشتر خود قرار دهد و دولت های سوسیالیستی مخالف با اهداف کشورهای غربی تحت فشار قرار خواهند گرفت.
در مجموع باید گفت ، موضع ایالات متحده نسبت به تجارت مواد مخدر به این کشور بیش از آنکه ناشی از دغدغه دولتمردان آمریکایی جهت کنترل تجارت سیاه مواد مخدر به این کشور باشد بیشتر ناشی از ابعاد پشت پرده سیاست در ایالات متحده می باشد. کشور ونزوئلا با حجم اندک تولید مواد مخدر به نسبت دیگر کشورهای آمریکای جنوبی، خطر کمتری برای ایالات متحده دارد اما موضوع اصلی منابع عظیم انرژی کشور ونزوئلا است که دولت ترامپ برای این منابع گرانقدر نقشه های شومی کشیده است، در آینده مشخص خواهد شد که دولت ترامپ تاچه حد ریسک شعله ور کردن درگیری در منطقه آمریکای جنوبی را به جان خواهد خرید زیرا سابقاً تجربه حمله به کوبا در منطقه آمریکای لاتین برای دولت های پیشین ایالات متحده چندان خوشایند نبوده است.
امیرعلی یگانه
نظر
ارسال نظر برای این مطلب