رژیم صهیونیستی این روزها با بدترین بحران اقتصادی از زمان تاسیس‌اش تا کنون مواجه شده است. بحران همه‌گیری کرونا نشان داد که بسیاری از رژیم‌های مدعی پیشتازی در امر اقتصاد و بهداشت در واقع از زیر ساخت‌های مناسب برای شرایط بحرانی برخوردار نیستند. این موضوع در رژیم صهیونیستی که یک اقتصاد طفیلی و وابسته به کمک‌های بین المللی خصوصاً امریکا دارد بیشتر خود را نمایان کرده است.

روزنامه رای الیوم در گزارشی به اوضاع فلاکت بار رژیم صهیونیستی پرداخته و آورده است: در حالی که صهیونیست‌ها می‌کوشند که اقتصاد خود را قوی نشان دهند، اما روی دیگر سکه افزایش میزان فقر و فلاکت در این رژیم است. بر اساس گزارش محافل صهیونیست و با استناد به پژوهش‌های انجام شده، مشکلات خطرناکی صهیونیست‌ها را تهدید می‌کند، به طوری که اسرائیلِ بعد از کرونا مشابه قبل از آن نیست. فقر در اسرائیل بالاترین میانگین را در مقایسه با غرب دارد و شیوع کرونا به وخامت بیشتر اوضاع منجر شده است و بر اساس گزارشی که سازمان اسرائیلی لاتیت منتشر کرده است ۱۴۳ هزار خانواده اسرائیلی جدید فقیر و بیش از یک میلیون بیکار شده‌اند. کرونا بلای جان اقتصاد اسرائیل شده است و گرسنگی و فقر گسترش یافته و بر میزان گداهای خیابانی افزوده شده است(1).

بر اساس گزارش منتشر شده از سازمان اسرائیلی «لاتیت»، شمار فقرا در اسرائیل به ۲ میلیون و ۳۰۶ هزار نفر یعنی ۲۵.۶ درصد کل جمعیت اسرائیل رسیده است. از این تعداد یک میلیون نفر زیر ۱۷ سال سن دارند. آمارها نشان می‌دهد که ۷۴.۸ درصد نیازمندان، غذایی که می‌خرند کفاف آن‌ها را نمی‌دهد و پول کافی برای خرید غذای بیشتر ندارند که نسبت آن‌ها از کل جمعیت اسرائیل ۱۶.۳ درصد است(2).

همچنین رشد بخش مخارج شخصی که بار حدود نیمی از کل رشد اقتصادی این رژیم را بر دوش دارد طی این مدت به سطح بی‌سابقه منفی ۴۴ درصد رسیده است. رشد در بخش دارایی‌های ثابت اسرائیل منفی ۳۰.۳ درصد و  مخارج دولتی  ۲۶ درصد اندازه گیری شده است. تجارت خارجی این رژیم نیز تحت تأثیر شیوع کرونا دچار مشکل شده؛ تا جایی که در سه ماهه دوم سال 2020 میزان صادرات آن ۲۷.۹ درصد و میزان واردات ۳۹.۵ درصد کاهش داشته است. از سوی دیگر کاهش شدید درآمد شهروندان باعث شده است که متوسط نرخ تورم در ۱۲ ماه منتهی به سپتامبر در رژیم صهیونیستی به منفی ۰.۷ درصد برسد که نسبت به تورم ماه قبل ۰.۱ درصد کمتر شده و این رقم فاصله زیادی تا تورم دو درصدی هدف‌گذاری شده توسط بانک مرکزی داشته است(3).

در واقع عوامل متعددی در نابسامانی اقتصادی، تورم و گسترش فقر در اراضی اشغالی دخیل است از جمله ماهیت رژیم جعلی اسرائیل که هنوز هم برای بقای خود مجبور است هزینه‌های زیادی را صرف کند وعلی‌رغم برخورداری از کمک‌های مالی میلیارد دلاری آمریکایی‌ها با مشکلات مالی و کسری بودجه مواجه است(4). عامل اساسی دیگری که سبب نابسامانی و افزایش معضلات اقتصادی اسرائیل شده است، بحران سیاسی‌ای است که حاصل شکست احزاب در تشکیل کابینه ائتلافی است. این بحران رژیم اشغالگر را با بن بست سیاسی و مالی مواجه ساخته است.

نتانیاهو و گانتس پس از سه انتخابات بی‌نتیجه از آوریل ۲۰۱۹، در ماه می ‌دولت وحدت ایجاد کردند. پیمان آنها شامل گرفتن پست نخست‌وزیری از سوی بنی‌گانتس پس از نتانیاهو به‌عنوان نخست‌وزیر در نوامبر ۲۰۲۱ و تصویب بودجه دو ساله برای سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ بود. اما از زمانی که اتهام فساد نتانیاهو در محاکم رسمی مورد بررسی قرار گرفت حزب لیکود خواستار تصویب بودجه به‌طور جداگانه شد؛ در حالی‌که آبی- سفید اصرار داشتند که نتانیاهو باید به توافق پایبند باشد(5).

به دنبال تشکیل نشدن کابینه دولت پس از برگزاری سه انتخابات سراسری در سرزمین های اشغالی، اسرائیل سال 2020 را با رشد منفی بی‌سابقه‌ 6 درصد و با کسری عمیق 13 درصد و نرخ وحشتناک بیکاری حدود 20 درصد به پایان رساند. عدم تصویب لایحه بودجه و انتخابات‌های متوالی طی دو سال گذشته پیامد این بحران سیاسی‌ است که منجر به شرایط سیاسی، اقتصادی و بهداشتی بی‌سابقه‌ای در رژیم اشغالگر شده و این شرایط نیز منجر به نارضایتی مردم و اعتراضات مردمی علیه نتانیاهو شده است.

رژیم صهیونیستی به دلیل ماهیت جعلی و جنگ طلبانه‌اش، اولویت هزینه‌هایش را در ساختار نظامی قرار داده به همین دلیل زیر ساخت‌های غیر نظامی‌اش از رشد و توسعه لازم برخوردار نیست و با همه‌گیری بیماری کرونا مشکلات عدیده‌ای در جامعه صهیونیستی خصوصا در ابعاد اقتصادی و بهداشتی بوجود آمده است. این در حالی است که رژیم صهیونیستی از سوی رسانه‌ها و محافل غرب به عنوان قدرتمند‌ترین اقتصاد و بهداشت و درمان در سطح منطقه غرب آسیا معرفی شده است. اکنون شاهد هستیم که این رژیم جعلی علی‌رغم اختصاص هزینه‌های بسیار بالا در بعد نظامی، توان بازدارندگی ساختار نظامی‌اش نیز در مقابل حلقه‌های مختلف محور مقاومت با چالش‌های بسیار جدی مواجه شده است(6). امروز دیگر رژیم اشغالگر نه تنها فاقد کابینه است و با دولت موقت اداره می‌شود بلکه فاقد بودجه، اصلاحات و نقشه اقدام است و این شرایط نامساعد، رژیم صهیونیستی را که طی بیش از 70 سال گذشته یعنی از زمان تاسیس تا کنون با تهدید وجودی مواجه بوده است، با خطر فروپاشی مواجه ساخته است