مقاله : جایگاه احزاب عرب در انتخابات رژیم صهیونیستی

عرب‌های فلسطین بیش از ۲۰ درصد از ساکنان جامعه رژیم صهیونیستی را شکل می‌دهند(1). طبق آخرین آمار رسمی رژیم صهیونیستی، شهروندان عرب فلسطین (مسلمان و مسیحی) در اراضی اشغالی یک میلیون و ۹۳۰ هزار تن هستند و ۲۱ درصد از مجموع ۹ میلیون و ۱۹۰ هزار ساکن اراضی اشغالی را تشکیل می‌دهند(2).

فهرست مشترک به ویژه حزب تجمع دموکراتیک ملی یکی از مولفه‌های این جمعیت است که با طرح صهیونیستی و یهودیت رژیم اشغالگر مخالف و خواستار مبارزه مسلحانه برای از بین بردن این رژیم است. از این رو، نتانیاهو همواره در حال دشمنی و جنجال آفرینی علیه آنان بوده است. او برای تنش آفرینی‌های خود علیه عرب‌ها و نمایندگان آن‌ها این‌گونه توجیه می‌کند که حزب تجمع دموکراتیک ملی فلسطین بزرگ‌ترین مانع در مسیر تشکیل کابینه است(3).

در سپتامبر 2019، فرصتی طلایی برای شهروندان فلسطینی فراهم شد تا برای سقوط راست تندرو تلاش کنند. آنان با حضور گسترده در انتخابات و رأی به فهرست مشترک عربی این موضوع را درک کردند که با نقش آفرینی خود می‌توانند در تشکیل کابینه رژیم صهیونیستی تأثیر سرنوشت سازی داشته باشند. آنان به وزنه بزرگی در معادلات تبدیل شدند و می‌توانستند در شکل‌گیری دولت آینده نقش آفرین باشند(4).

۶ روز پیش از دومین دور از انتخابات زودهنگام، پیام‌هایی در فضای مجازی و به ویژه فیس بوک نتانیاهو رد و بدل می‌شد که به اسرائیلی‌های این رژیم هشدار می‌داد که در صورت رأی ندادن به لیکود (حزب نتانیاهو)، یک کابینه سکولارِ ضعیف شکل می‌گیرد که متکی بر اعراب خواهد بود؛ اعرابی که خواهان نابودی ما یهودیان اعم از زن و مرد و کودک هستند. این پیام که از قضا مبدأ آن صفحه فیس بوک نتانیاهو بود می‌گفت: به همین دلیل باید به لیکود رأی دهید تا یک «سیاست راست‌گرایانه در پیش بگیریم که یک دولت قدرتمند و امنیت قدرتمندی برای اسرائیل را تضمین کند». در این انتخابات رقابت اصلی میان «بنی گانتس» رهبر حزب «آبی –سفید» و نتانیاهو بود که گانتس رویکرد مخالفی را اتخاذ کرده و گفته بود در صورت پیروزی ائتلافی با «اکثریت یهود و نه فهرست مشترک عربی» تشکیل خواهد داد(5).

این موضوع سبب شد نتانیاهو انتخابات را ببازد. گروه‌های عرب فلسطینی با نقش آفرینی خود در انتخابات در شکست نتانیاهو نقش داشتند و با حضور در پای صندوق های رأی اثبات کردند که دارای حقوق سیاسی و مدنی هستند و نباید شهروندان عربی را نادیده گرفت. تنش آفرینی‌های نتانیاهو نتایج معکوسی به دنبال داشت و سبب شد که شهروندان عرب ۱۰ درصد نسبت به انتخابات آوریل2019 (اولین انخابات زودهنگام) بیشتر در پای صندوق‌های رأی حضور یابند و فهرستی را تشکیل دهند و آرای بیشتری را از آن خود کنند(6).

این مسئله سبب شد نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی و حزب متبوعش یعنی لیکود، خود را در خطر از دست دادن پست نخست وزیری ببینند، بنابراین نتانیاهو که در فریب افکار عمومی دنیا ید طولایی دارد، در اقدامی بی‌سابقه برای کسب مجدد نخست وزیری، دست به دامان اعراب اسرائیلی شد و برای جذب رأی اعراب به نفع لیکود سه اقدام را انجام داد. اول به چندین منطقه عرب‌نشین سفر کرده و پیگیر مشکلات آنان شد. دوم اینکه نتانیاهو بعد از مدت‌ها طرحی را برای مبارزه با خشونت و جرائم سازمان یافته در جوامع عربی آغاز کرد تا به اصطلاح امنیت را به این جوامع برگرداند، و سومین و مهم‌ترین اقدام اینکه نتانیاهو به اعراب سرزمین‌های اشغالی وعده داد درصورت رأی آن‌ها و پیروزی در انتخابات بعدی کنست، نائل الزعبی ۴۹ ساله، نامزد پارلمان رژیم صهیونیستی را به عنوان یک عرب مسلمان برای اولین بار به وزارت پیشرفت جوامع عربی منصوب کند(7).

اقدامات نتانیاهو برای جذب اعراب اسرائیلی سبب انشقاق لیست مشترک اعراب، دودستگی آن و تغییر لیست مشترک شد و زمانی که منصور عباس رئیس لیست یکچارچه عربی رسما خواستار خروج از لیست مشترک عربی شد، این ائتلاف عربی در آستانه انتخابات 23 مارس 2021 رسماً منحل شد(8).

ائتلاف لیست مشترک که شامل جبهه دموکراسی صلح و برابری(حزب کمونیست)، حزب تجمع ملی دموکرات(جریان ملی)، جنبش تغییر عربی(با ریاست احمد الطیبی) و لیست متحد عربی از جنبش اسلامی جنوبی(به ریاست منصور عباس) بود بعد از انحلال با دو لیست یا حتی سه لیست جداگانه در انتخابات شرکت خواهد کرد(9). این مسئله می تواند به نفع نتانیاهو تمام شود زیرا او همواره تلاش کرده است تا هویت و اراده اعراب را سست کند تا نتوانند صف‌های خود را متحد سازند و در زندگی عمومی و سیاسی نقشی تعیین کننده داشته باشند.