اهمیت تأسیس و تشکیل خط فرهنگ از ایران به تمامی کشورهای عضو پیمان شانگهای ضروری و اهمیت آن بسی بیشتر از شکل‌دهی به کریدور اقتصادی است.

به واسطه اشتراکات فرهنگی و اتصالات معنوی با ملت‌هاست که می‌توانیم زمینه همگرایی و انتفاع ملی را فراهم سازیم. شکل دهی به خطوط فرهنگی مشترک و مستمر با ملت‌های همسو دغدغه ما را نسبت به آینده و بروز فرصت و تهدیدها راحت می‌کند و ما را به شرایط پایدارتری می‌رساند. شاهراه های فرهنگی برای جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک کشور با سابقه تمدنی تاریخی و اسلامی مهم است. ما با کشورهای همسایه اشتراکات فراوانی داریم که باید مبنای همکاری درازمدت ما و تقویت‌کننده اعتماد و علقه‌های قوی باشد. به عنوان مثال کشوری مثل ترکیه با درک ظرفیت‌های فرهنگی خودش با نگاه به مرزهای معنوی که دارد از عراق تا آذربایجان و آفریقا به دنبال ساخت بزرگراه های فرهنگی است که اقتصادش را نیز تأمین کرده و می‌کند. حتی کشور چین نیز در نوع خودش در حال فعالیت و ساخت خطوط فرهنگی با کشورهای هم حوزه و هم تاریخ است. حتی در حوزه اروپا نیز به دنبال انتشار فرهنگ هستند. اصل اشتراک زبان فارسی می تواند شاهراه ارتباط ما با کشورهای دوست منطقه و فرامنطقه باشد. در حوزه هند و پاکستان اگرچه همزبانی کمتر است، اما همدلی تاریخی و تمدنی ما با این دو ملت بسیار قوی است. بهره مندی از ظرفیت علوم فرهنگی، دینی و علوم طبیعی و شخصیت‌های مشترک مانند ابن سینا و فارابی می‌تواند روابط ما با دیگر کشورها را تقویت کند. رهبرانقلاب در دیدار با رئیس جمهور قزاقستان، فارابی را فصل اشتراک و همکاری علمی و فرهنگی دو کشور و مبنای همکاری بلندمدت دو کشور دانستند. باید این مسئله در راهبردهای ما جدی گرفته شود که علقه‌های فرهنگی، مناسبات راهبردی بلندمدت را رقم می‌زند.
https://iuvmpress.news/fa/?p=65081