همه جنگ ها با فراز و فرودهایی همراه هستند و طرفین درگیری دستاوردها و شکست هایی را متحمل می شوند و جنگ اوکراین هم از این قاعده مستثنا نیست. هر چه جنگ طولانی تر می شود، تسلیم شدن و دادن امتیازات به طرف مقابل هم دشوارتر می شود، روسیه و اوکراین هم پس از گذشت حدود۵ ماه از جنگ در چنین شرایطی قرار دارند و هیچ کدام حاضر نیستند از مواضع قبلی خود عقب نشینی کنند.اما یکی از سوال های مهمی که در قبال جنگ خانمان سوز و ویرانگر اوکراین وجود دارد این است که چرا هیچ تحرک و جنبش اعتراضی در سطح افکار عمومی بین المللی برای توقف جنگ دیده نمی شود؟ در حالی جنبش های اعتراضی برای پایان جنگ اوکراین وجود ندارد که آثار و پیامدهای منفی این جنگ از محدوده طرف های درگیر در جنگ فراتر رفته و به اشکال مختلف از جمله افزایش هزینه های سوخت و انرژی و به خصوص مواد غذایی سراسر جهان را تحت تاثیر قرار داده است. آن چه این بی تحرکی و انفعال را تعجب برانگیز می سازد خطر فراگیری جنگ اوکراین و تبدیل آن به جنگ جهانی سوم یا حتی امکان استفاده از تسلیحات اتمی است که هیچ یک از طرف های درگیر آن را رد نکرده اند. وقتی در جریان بحران موشکی کوبا خطر جنگ اتمی وجود داشت فشار افکار عمومی بین المللی یکی از مهم ترین عوامل تاثیرگذار در تصمیم گیری رهبران وقت برای جلوگیری از آن بود. به همین ترتیب وقتی در گذشته، جنگ هایی در ابعاد جنگ اوکراین روی می داد تظاهرات ضد جنگ در گوشه و کنار جهان برپا و به اهرم اعمال فشار بر تصمیم های رهبران تبدیل می شد.نکته تعجب برانگیز دیگر این که در گذشته شاید اهمیت حفظ محیط زیست به اندازه امروز برای بقای نسل بشر درک و شناخته نشده بود اما امروزه با وجود این که جنگ اوکراین علاوه برایجاد بحران غذایی به تخریب و نابودی گسترده محیط زیست مناطق درگیر جنگ انجامیده است حتی از سوی جنبش های محیط زیستی هم تحرک چشمگیری دیده نمی شود. گذشته از این ها، جنگ اوکراین سبب شد که امیدهای ایجاد شده برای دوره پسا کرونا به سرعت از بین برود و جهان بار دیگر وارد تونلی تاریک شود. از این رو بی تفاوتی و انفعال حاکم بر افکارعمومی بین المللی و نخبگان فکری و همچنین نهادها و سازمان های بین المللی در قبال استمرار جنگ اوکراین نیاز به یک آسیب شناسی جدی دارد .
نظر
ارسال نظر برای این مطلب