چین گرچه از زرادخانه
هسته‌ای کوچک‌تری نسبت به آمریکا و روسیه برخوردار است ولی از نظر پیشرفت
کیفی، در سطح بسیار مناسبی قرار دارد. آزمایش‌های موشک‌های هسته‌ای سال‌های
اخیر، نگرانی تصمیم‌سازان آمریکایی را برانگیخته است.
پکن به دلیل
سیاست‌های سال‌های اخیر آمریکا در تهدید چین در حوزه‌های اختلافی ژئوپلتیک
مانند تایوان، هنک‌کنگ و دریای چین جنوبی، توان هسته‌ای نظامی‌اش را به
مثابه بازدارندگی در برابر این تهدیدات تقویت کرده است.
چین طی دو سال
اخیر اقدام راهبردی در راستای ساخت رآکتورهای جدید تحت عنوان رأکتورهای نسل
سوم پی‌آی‌سی به انجام رساند. اهمیت راهبردی این اقدام در آن است که ۸۵
درصد این رآکتورها بومی‌سازی شده است که در چارچوب سیاست‌های چین در جهت
کاهش نیازمندی‌های تکنولوژیک به دولت‌های غربی قابل تبیین است.
چین که
یک دهه قبل اعلام کرده بود ۵۰۰ میلیارد دلار برای توسعه انرژی هسته‌ای
اختصاص می‌دهد، در حال حاضر ۴۵ نیروگاه اتمی فعال و ۱۵ سایت هسته‌ای دارد.
در حالی که کنگره آمریکا در سال جاری درصدد کاهش هزینه‌های نگهداری
زرادخانه هسته‌ای آمریکا است.
نکته مهم‌تر اینکه آمریکا به دلیل
سیاست‌های مهار تسلیحات هسته‌ای در قبال روسیه، در توافقات سالت، در حال
کاهش کلاهک‌های هسته‌ای‌اش می‌باشد، حال آن‌که پکن بدون محدودیت در حال
افزایش تسلیحات هسته‌ای است.
به نظر می‌رسد آمریکا در صورت تمرکز بر
کاهش توان هسته‌ای نظامی چین، دچار تنش‌های سیاسی و امنیتی با پکن خواهد شد
که فعلاً تمایلی به آن ندارد. بازسازی اتحادها در شرق آسیا در کنار تلاش
برای فاصله‌گذاری میان چین و روسیه، می‌تواند زمینه‌های تقابل هسته‌ای با
چین را فراهم کند.
نظر
ارسال نظر برای این مطلب