پس از کش و قوس های فراوان سنای ایالات متحده با اکثریت۷۹ رای در مقابل ۱۸ رای مخالف لایحه‌ی جنجالی کمک های نظامی به اوکراین، اسرائیل و تایوان را به تصویب رساند. این اقدام سنا یک اقدام دوحزبی و بزرگ برای احزاب سیاسی ایالات متحده و نمادی از کنار گذاشتن اختلافات حزبی در مواقع ضروری است[1].
آمریکا دلسوز اوکراین؟
حمایت های آمریکا از اوکراین که با تصویب این بسته جدید گسترش چشم گیری یافته است، بیش از آنکه دلسوزی آمریکا برای اوکراین باشد، در راستای سیاست ها و برنامه های ایالات متحده است. این کشور در چارچوب دکترین دفاعی و برنامه بلند مدت خود، نیازمند متحدانی توانمند است تا بتواند به سیاست مهار چین بپردازد. در واقع حمایت از اوکراین برای آمریکا در راستای حمایت از اروپا است. ایالات متحده به اروپا برای مهار چین نیاز دارد. زیرا به تنهایی ابزار و توان لازم برای رقابت با چین را ندارد. در کنار این موضوع نگاه ایالات متحده و رهبران آن این است که چین و روسیه در یک اتحاد راهبردی هستند و کنترل هریک از این دو کشور برای آمریکا ضروری است[2].
همچنین آمریکا باور دارد که چین در حال آموختن از تجارب اوکراین است تا بتواند از اشتباهات روس ها درس بگیرد و در اقدام نهایی خود علیه تایوان از آن استفاده کند تا با حداقل هزینه و در کمترین زمان ممکن به موفقیت برسد. بنابراین آمریکا باید از اوکراین حمایت کند تا قدرت بازدارندگی خود را نشان دهد و این پیام را به طرف چینی ارسال کند که با تمام قوا از متحدین خود حمایت خواهد کرد. در واقع سیاست گذاران آمریکایی بر این باور هستند که این بسته حمایتی از اوکراین می تواند قدرت بازدارندگی برای متحدین آنها داشته باشد و در عین حال روسیه را به چالش بکشاند. در ادامه آن به چالش کشیده شدن روسیه می تواند هزینه های این کشور را افزایش دهد که این یعنی تضعیف روسیه در راستای منافع متحدین آمریکا یعنی کشورهای اروپایی.
نگاه ایالات متحده به مسئله اوکراین بیشتر جنبه‌ی تاکتیکی برای مقابله با روسیه و چین است، بنابراین هرزمانی که احساس کند این روش دیگر کارامد نیست، به احتمال زیاد رویکرد خود را تغییر می‌دهد. در کنار این موضوع اوکراین بدون حمایت‌های آمریکا تقریبا هیچ شانسی برای پیروزی در جنگ ندارد و این وابستگی یعنی آنها باید در خدمت منافع آمریکا اقدام کنند. مواضعی را هدف قرار دهند که آمریکاییها بگویند و جوری بجنگند که آمریکا می گوید. پس آنها مجبور به تصویب قوانین جنگی مطابق نظر ایالات متحده هستند تا حمایت های آمریکا از آنها برداشته نشود.
علاوه بر این آمریکا در حال بروز رسانی تجهیزات و مهمات خود است. این کشور از طریق انتقال مهمات و تجهیزات خود به اوکراین میتواند هم انبارهای خود را با تجهیزات و مهمات جدید پر کند و هم می تواند برخی از ادوات نظامی را در نبرد واقعی مورد آزمایش قرار دهد و با شناسایی نقاط ضعف و قوت آنها برای بهبود تجهیزات نظامی خود تلاش بیشتری کند.
واکنش روسیه؟
سوال مهمی که باید به آن پاسخ داد، نحوه‌ی واکنش روسیه به این اقدام آمریکا است. آمریکا با ارائه تجهیزات مدرن تر و موشک هایی که برد بلندتری دارند، روسیه را به چالش خواهد کشید. اگر ایالات متحده درباره‌ی آستانه‌ی تحمل مسکو دچار اشتباه شده باشد و روسیه سطح واکنشی بیشتر از انتظارات واشنگتن داشته باشد، این میتواند زمینه ساز یک درگیری بزرگ و شاید حتی شروعی برای جنگ جهانی سوم باشد. روسیه برای برتری در میدان نبرد، درصورتی که با چالش مواجهه شود می تواند از سلاح های اتمی تاکتیکی استفاده کند، موضوعی که مسکو همواره آن را به عنوان یک گزینه مطرح کرده است[3].
در کنار آن اگر ناتو به افزایش فشار و تجهیز مرزهای خود با روسیه به سلاح های اتمی روی آورد، موضوعی که ناتو در دستور کار دارد، می تواند شعله های آتش جنگ اوکراین را برافروخته‌تر کند و مدیریت فضای جنگ از دست طرفین درگیر خارج شود. در واقع ایالات متحده به نظر میرسد در حال بازی با یک آتش بسیار خطرناک است که اثرات آن دامن گیر همه‌ی کشورهای دنیا خواهد شد و کسی از آن بدون آسیب رهایی نخواهد یافت. بنابراین لازم است که ایالات متحده و متحدینش با روسیه به یک فهم مشترک از مناقشه برسند و پیش از آنکه مدیریت اوضاع از دست آنها خارج شود به یک معاهده‌ی صلح برسند، که این موضوع بنظر به نفع همه‌ی طرف ها خواهد بود.
892
نظر
ارسال نظر برای این مطلب