مسئله آموزش و پرورش به دلیل قدرت آن در تداوم انتقال میراث فرهنگی و تمدنی (متبلور در برخی ارزشها)، مسأله ای مهم و اساسی در هر جامعه به شمار می آید.

اما با وجود گذشت بیش از قریب بیش از نیم قرن از غصب فلسطین و برپایی رژیم اسرائیل، همچنان نظام آموزش و پرورش این رژیم با چالش‌های متعدد و جدی در مورد کیفیت تعامل با بافت اجتماعی و فرهنگی، آن مواجه است.  همچنین نظام آموزشی رژیم اشغالگر در معرفی و ساماندهی ارزش‌ها میان جناح‌های مختلف، دست و پا می زند، و به دنبال راهی است که به وحدت ملی میان جریانات و جناح‌ها منتهی شود. بخصوص آنکه جامعه اسرائیلی، از آغاز شکل گیری آن تا به امروز به طور اساسی بر مهاجرت تکیه دارد.

مبلغان صهیونیستی و کارگزاران صهیونیسم همواره تلاش کرده اند که صهیونیست‌های مهاجر را که از نقاط مختلف دنیا و با پیشینه های فرهنگی، اجتماعی، قبیله ای و عرقی گوناگون هستند، متحد ساخته و نظامی واحد و جامعه ای موفق و یکصدا ایجاد کنند.

اما این تصور نه تنها دور از دسترس می باشد بلکه واقعیت اجتماعی، فرهنگی و سیاسی آنان نشان می‌دهد که هر یک از قشرهای جامعه در خود فرو رفته اند و به یکدیگر نمی پیوندند چه رسد به اینکه درهم ذوب شده و تصویری از عبرانی جدید و دقیق (براساس آنچه این نظام می خواهد) را ارائه دهند، و این نشان دهنده آن است که هدف آنان هنوز محقق نشده است. هیچ گاه با مهاجرانی مثل اتیوپیایی‌ها به عدالت رفتار نشده است و همواره نژادپرستی در این رژیم حرف اول را زده است. آنان از سیاست های تبعیض آمیز دولت صهیونیستی نسبت به خود در مسئله اسکان و آموزش و پرورش ناراضی هستند و نسبت به بالا بودن درصد بیکاری میان خود اعتراض دارند.[۱]

جناح های آموزشی متعدد هم که نماینده گروه های مهاجر براساس وطن اصلی شان از دولت‌های غربی و شرقی هستند همانگونه که از نظر ساختار و محتوا وابسته به جناح های مختلف هستند در ایدئولوژی شان متفاوتند.[۲]

علاوه بر این در سال‌های اخیر به دلیل افزایش شکاف‌های اقتصادی و اجتماعی در جامعه اسرائیلی، گزارش‌هایی مبنی بر کمبود معلم در مراکز آموزشی که جمعیتی با سطح اقتصادی-اجتماعی بالا تحصیل میکنند، در مقایسه با مدارس جمعیت با سطح اجتماعی-اقتصادی پایین ارائه شده است. حدود ۵,۷۷ درصد از مدیران برآورد کردند کمبود امسال نسبت به سالهای گذشته زیاد یا به طور قابل توجهی بیشتر است. حدود ۱ ۶۳ درصد از مدیران اعالم کرده‌اند کمبود به شروع سال تحصیلی آسیب وارد میکند.

داده های منتشر شده نشان می‌دهد، بیشترین کمبود معلمان، بر اساس تفکیک سطح پایه تحصیلی، در مدارس ابتدایی است که به ۲۳۵۱ معلم نیاز دارند. در مقاطع تحصیلی بالاتر، کمبود ۱۲۴۵ معلم وجود دارد. در حوزه آموزش استثنایی کمبود ۱۱۰۳ معلم احساس می شود. در مقطع راهنمایی به ۸۵۵ معلم و در مهد کودک ها به ۱۱۷ معلم نیاز است. کمبود ۱۴۹۵ مربی، ۸۷۱ معلم انگلیسی، ۳۵۲ معلم ریاضی و ۳۲۹ معلم زبان عبری نیز وجود دارد. بر اساس داده های جدید، تل آویو بیشترین کمبود را دارد که شامل ۱۸۴۷ معلم می شود.[۳]

همچنین در آستانه آغاز سال تحصیلی جدید، یک نظرسنجی نشان می‌دهد که خانواده‌ها تا چه اندازه تحت فشار اقتصادی برای خرید لوازم مورد نیاز دانش آموزانشان هستند. این نظرسنجی نشان می‌دهد ۶,۴۶ درصد از والدین در اسرائیل به دلیل گرانی وسایل مدرسه، خرید آنها برای فرزندان خود کنار گذاشته‌اند و ۲۸درصد مجبور به  کاهش هزینه‌ها برای تأمین مالی خرید لوازم‌التحریر فرزندانشان شده‌اند. ۲۶ درصد از پاسخ دهندگان اعلام کردند می‌ترسند فرزندانشان نسبت به سایر کودکان کلاس احساس کمبود کنند. ۳۴ درصد از پاسخ دهندگان گزارش دادند کیف مدرسه که کالای اجباری برای هر دانش آموز است، سنگین‌ترین هزینه در سبد  خرید آنهاست.

بر اساس گزارش مرکز تحقیقات و اطلاعات کنست نیز، در ۸۵ درصد مدارس یهودی و همچنین در بخش بزرگی از مدارس عرب کمبود معلم وجود دارد. کمبود در تلآویو و مرکز )حدود ۹۵ درصد( در مقایسه با بقیه مناطق بسیار شدیدتر است. در این شرایط ۵۸ درصد از مدیران مدارس، معلمان را بدون آموزش مناسب استخدام میکنند. پیشتر در گزارش آموزش و پرورش آمده بود  نزدیک به ۶ هزار معلم از مقطع مهدکودک تا دبیرستان کمبود وجود دارد.

«یافا بن دیوید» رئیس این اتحادیه معلمان  رژیم اسرائیل گفته است : «اگر قرارداد دستمزد‌ها به زودی امضا نشود، سال تحصیلی از اول سپتامبر (پنجشنبه ۱۰ شهریور) آغاز نخواهد شد و والدین به خوبی می‌دانند که چه کسی مسئول است.»

وزیر آموزش و پرورش رژیم اسرائیل نیز گفته است که: «ما در اوج کمبود منابع انسانی هستیم که در چند سال اخیر بدتر شده است و به طور جدی آینده نظام آموزشی اسرائیل را به خطر می‌اندازد.»[۴]

در نهایت باید گفت از آنجا که آموزش به‌طور کلی، نقش مهمی در احیای آداب و ارزش‌های ملی و ایجاد هویت با ابعاد تاریخی، فرهنگی، اجتماعی و کلامی خود دارد، نبود وفاق و مشکلات و چالش‌های نظام آموزشی نیز سبب نابودی و فروپاشی هویتی و ملی یک جامعه می شود و امروز رژیم صهیونیستی با این معضل بزرگ و خطر فروپاشی از درون مواجه است خطری که از ابتدا برای این رژیم وجود داشته و تاکنون نیز ادامه یافته و روز به روز آشکارتر شده است.

 https://iuvmpress.news/fa/?p=62382