134
بیایید درباره فیلم “عنکبوت مقدس” و کارگردانش، یا دیگرانی مانند جعفر پناهی و اصغر فرهادی (داوره این دوره جشنواره کن )، ایدئولوژیک و دینی قضاوت نکنیم و چند سوالی صرفا ملی و ایرانی بپرسیم.
غربی ها، همواره از گروه های تروریست و تجزیه طلب برای بی ثبات کردن ایران حمایت کرده اند. آنها صدام را برای اشغال و نابودی ایران مورد حمایت قرار دادند و هیچ خط قرمزی برای این جنایت جنگی (حتی تجهیز به بمب های شیمایی) قائل نشدند.
اصلا تاریخ را رها کنید. آمریکا و برخی دولت های اروپایی، سالهاست ملت ایران را مورد آزار تحریم قرار داده و اینجا هم، خط قرمزی قائل نشده اند. اگر ذخائر سوخت ۲۰ درصد کشور برای تولید رادیو دارو تمام شده، بلافاصله تحریم کرده و زندگی ۸۵۰ هزار بیمار را به خطر انداخته اند؛
اگر نیازمند واردات بنزین شده ایم، بی معطلی تحریم کرده اند. اگر با خوش خیالی، امتیازات هنگفت هسته ای را داده ایم تا برجام را به دست آوریم، در دولت اوباما، تحریم های ویزا و آیسا و سیسادا، و در دوره ترامپ تحریم “کاتسا” را با حمایت دموکرات های گنگره، به اجرا گذاشته اند.
با وجود انجام همه تعهدات برجامی از سوی ایران تا اواخر سال ۹۹، حتی عذا و دارو را هم تحریم کردند؛ فرانسه (میزبان جشنواره کن)، و انگلیس و آلمان وعده دروغ دادند، اما تماما با آمریکا حتی در تحریم دارو و واکسن کرونا همراهی کردند.
هدف این جنگ ترکیبی (تحریم و تبلیغات)، همچنان که اکبر گنجی (اصلاح طلب فراری) نوشت، “وحشت افکنی، فرو پاشاندن سازمان اجتماعی، کشاندن مردم به خشونت جمعی و نابودی ایران و ایرانی” بود.
سوال مهم: شمر و یزید های روزگار که ملت ایران را در همه چیز تحریم کرده اند، چرا فلان فیلم یا کارگردان و بازیگر ایرانی را، نه تحریم، بلکه تکریم و تحسین می کنند؟ برای کدام ویژگی؟ آیا جز برای این که در روند تحریم و تحریف و ترور، به عنوان پیاده نظام ناتوی فرهنگی، شناسایی و تعریف شده اند؟
هیچ فیلم و کارگردانی در جشنواره های غربی تحویل گرفته نمی شود، مگر این که فضایی سیاه و عقب مانده را از ایران به تصویر بکشد. چنین فیلمساز و بازیگری، حق ندارد موفقیت یا نقطه قوتی از ایران را تصویر کند. ایران باید دافعه محض نشان داده شود و نه جذاب و الهام بخش. این، رکن ایدئولوژی غرب درباره ایران است!
جشنواره های غربی به ویژه درباره ایران، ارزیابی کننده حرفه ای فیلم پس از تولید نیستند، بلکه علنا یا عملا، تهیه کننده و سفارش دهنده هستند. تار تَن های واقعی، آنها هستند که افراد شهرت طلب و شهوت طلب را شکار، و سپس، همان ها را طعمه ای برای شکارهای بزرگ تر می کنند.
عنکبوت های واقعی، “کن” و نظایر آن هستند که نگاه کاملا ایدئولوژیک و مقدس به مواجهه غرب با حریفانش دارند. ما با “کنکبوت” ها مواجهیم. این روایت بهروز افخمی کارگردان کار کشته سینما را مرور کنید:
“جشنواره کن، پروتکل های خودش را دارد که کارگردان حتما باید توافق کند. روی حمایت از انواع انحرافات جنسی حساسیت دارد و اگر فیلمی در این باره ساخته شود، امتیاز ویژه دارد و جلو می افتد . در مورد ایران، فیلم‌سازان باید خوب بدانند که چه تصویری باید عرضه کنند و نباید تصویر خوبی نشان بدهند. جعفر پناهی فیلمی ساخته بود، به او گفتند این صحنه‌ها که خانه های شیک را از ایران نشان می دهد، باید از فیلم خارج کنی! فیلم درباره یک “پیتزا بر” بدبخت بود که قرار است بدبختی را نشان دهد، ولی گفتند این تصاویر را از فیلم حذف کن!”.
دو نفر از سه تهیه‌کننده “عنکبوت مقدس” (سول باندی و جیکوب جارک)، یهودی صهیونیست هستند. حامی مالی فیلم، ساموئل حدیدا مدیر یهودی کمپانی متر‌وپولیتن است.
کارگردان همچنین، ۲۴۰ هزار یورو از آژانس تأمین مالی فیلم آلمان، ۲۵۰ هزار یورو از مدین بورد برلین، ۴۱۰ هزار یورو از یورایمجرز، ۹۰ هزار یورو از صندوق تأمین مالی فیلم هامبورگ و ۱۷۴ هزار یورو از صندوق فیلم آلمان گرفته است.
علی عباسی، به سفارش تهیه کنندگان، تاکید بسیاری روی تصاویر حرم و ضریح امام رضا (ع) می کند و اصرار دارد جنایت یک قاتل زنجیره ای را دستاویزی برای زدن کل جامعه و هویت ایرانی قرار دهد؛ چنان که اعتراف می کند “فیلم در مورد یک قاتل زنجیره‌ای نیست بلکه در مورد یک جامعه قاتل زنجیره‌ای است”.
آمریکا، انگلیس، فرانسه و آلمان (و زائیده نا مشروع آنها، اسرائیل)، بانیان بزرگترین جنگ ها و نسل کشی ها و جنایات در طول تاریخ هستند، اما هیچ فیلمسازی که لیبرالیسم و کاپیتالیسم را بانی جنگ و تجاوز و بدبختی و کل جامعه غربی را قاتل نشان دهد، نمی تواند راهی به جشنواره ها پیدا کند.
در مقابل، مافیای ناتوی فرهنگی از طریق همین جشنواره ها، به خود اجازه می دهد با دستاویز رفتار یک قاتل، به یک جامعه و باورهای پایدار کننده اش در برابر جنگ و تحریم و ترور، اهانت کند و برچسب جنایتکار بزند.
عقده گشایی از این روشن تر؟! جنایتکاران تحریم کننده ملت ایران، چند فیلم و کارگردان و بازیگر را مستثنای تحریم، بلکه سزاوار حمایت و تحسین قلمداد می کنند، چون حمایت شوندگان، پای سند وطن فروشی و خیانت را امضا کرده اند.
کلاه مان را بالاتر بگذاریم. غربی ها، پدر جد رویکرد ایدئولوژیک، و سیاسی دیدن همه چیز هستند. چنان که رفتار متناقض آنها با ایران و فلسطین، و سپس اوکراین و روسیه را در حوزه ورزش و سینما و هنر دیدیم.
عنکبوت مقدس، یک فرافکنی تمام عیار از سوی صهیونیسم مسیحی است؛ مافیایی که نگرشی کاملا تحقیر آمیز و غارتگرانه به جهان پیرامون دارد و مقاومت ملت ایران را پاره کننده تور و تار خود می داند.
نظر
ارسال نظر برای این مطلب