روزنامه گاردین در یک‌ گزارش تحلیلی با تاکید بر اینکه جایگاه ایران باتوجه به تحولات اخیر در منطقه، بهبود روابط این کشور با کشورهای حاشیه خلیج فارس و دوستی‌اش با چین و روسیه تقویت شده است، نوشت: ایران، اکنون بزرگ‌ترین قدرت در غرب آسیاست.

اولین حمله هوایی تحت رهبری ایالات متحده به یمن به بهانه مقابله با انصارالله که مورد حمایت ایران قرار دارد، نقطه عطف نگران کننده دیگری در مسیر طولانی شکست‌های سیاست‌های غرب در خاورمیانه است که اصلی‌ترین نتیجه آن، شکست چند دهه‌ای حل مناقشه فلسطین - اسرائیل است.

گاردین با این مقدمه نوشت: این حقیقت که ایالات متحده با حمایت انگلیس مجبور به استفاده از زور در پاسخ به حملات انصارالله به کشتی‌رانی دریای سرخ بود، واقعیتی ناخوشایند را منعکس می‌کند: اهرم سیاسی واشنگتن رو به افول است، دیپلماسی آن ناکارآمد است، اقتدارش تحقیر می‌شود و انصارالله هم بدون هراس قول داد که این حملات ادامه خواهند یافت.

این تحولات واقعیت دیگری را نیز برجسته می‌کند؛ اینکه قدرت مسلط در خاورمیانه دیگر آمریکا، مصر به‌عنوان متحد غرب، عربستان سعودی یا حتی اسرائیل نیست، بلکه ایران است.

این روزنامه در ادامه به شمار بالای تلفات غیرنظامیان فلسطینی در حملات سهمگین رژیم صهیونیستی علیه نوار غزه اشاره کرد و نوشت: جنگ غزه به تقویت جایگاه ایران منجر شده است، درحالی‌که تصمیم عجولانه جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات متحده برای حمایت بی‌قید و شرط از اسرائیل و وتو کردن طرح‌های آتش‌بس در سازمان ملل، افکار عمومی در جهان و بیشتر آمریکایی‌ها را علیه او کرده است. سیاست‌های بایدن در غرب آسیا منسوخ و دور از دسترس به نظر می‌رسد. آمریکا که هرگز در جهان عرب محبوبیت نداشته است، همواره به عنوان یک شر ضروری تحمل می‌شد اما دیگر این طور نیست و هم‌اکنون ایران در جایگاه راهبر و هدایت‌کننده قرار دارد.

گاردین همچنین با اشاره به طرح دعوی علیه رژیم صهیونیستی در دادگاه لاهه به جرم نسل‌کشی در غزه، آن را نشان دهنده تغییر نگاه‌ها به اسرائیل در جهان دانست و نوشت که اوضاع رژیم صهیونیستی نیز از هفتم اکتبر و آغاز حملات اخیر رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان در غزه بدتر شده است. خالد بن بندر، سفیر عربستان در انگلیس هفته گذشته به شبکه بی‌بی‌سی گفت که دولت یهود دیگر نباید به عنوان یک مورد خاص در نظر گرفته شود.

این روزنامه چاپ لندن ادامه داد: تمامی این‌ها برای ایران به درد می‌خورد و وقتی حماس در غزه، گروه‌های فلسطینی کرانه باختری و گروه‌های مستقر در عراق و سوریه را در نظر می‌گیریم، آشکار است که ایران یک ائتلاف کنترل‌شده از راه دور تشکیل داده که مایل به پیشی گرفتن از ایالات متحده است. بمباران پایگاه‌های انصارالله، به جای فشار برای آتش‌بس در جنگ طولانی مدت یمن نیز این واقعیت را تغییر نخواهد داد، بلکه به احتمال زیاد روایت ضد غربی و ضد اسرائیلی ایران را در منطقه تقویت خواهد کرد.

از طرفی دیگر، ایران به تازگی گام‌هایی را برای بهبود روابط با رقبای منطقه‌ای، ازجمله عربستان سعودی برداشته است که سال گذشته روابط دیپلماتیک خود را احیا کردند. چین و روسیه هم بهترین دوستان ایران هستند و این، بیش از سایر عوامل منجر به تحول گردیده و سبب شده است تا ایران به یک قدرت تبدیل شود.

گاردین افزود: ایران و چین در سال ۲۰۲۱ یک قرارداد ۲۵ ساله برای گسترش همکاری و سرمایه‌گذاری، به‌ویژه در بخش انرژی امضا کردند. جمهوری اسلامی ایران به‌علاوه به سازمان همکاری شانگهای و گروه بریکس پیوسته است.

ایران همچنین با دور زدن تحریم‌های آمریکا، هر ماه میلیون‌ها بشکه نفت خام به پکن می‌فروشد و اقتصاد این کشور اکنون در حال رشد است. شی جین‌پینگ، رئیس جمهور چین در ماه فوریه به ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور ایران گفت که پکن از مبارزه این کشور با «یکجانبه‌گرایی و قلدری آمریکا» حمایت می‌کند.

روابط ایران با روسیه نیز در حال گسترش است که به‌ویژه در حوزه دفاعی قابل مشاهده است. تهران به زودی جنگنده‌های روسی سوخو-۳۵ و هلیکوپترهای تهاجمی را از مسکو تحویل می‌گیرد که حاصل یک مشارکت دفاعی بی‌سابقه میان دو کشور است. صادرات روسیه به ایران رو به رشد است و مسکو و تهران تفاهم‌نامه ۴۰ میلیارد دلاری برای توسعه میادین گاز طبیعی ایران منعقد کرده‌اند.

ری تکیه و رِئول مارک گریچت معتقدند که امروز، روحیه جمهوری اسلامی پیروز است و با کمک متحدان قدرتمند خود، اقتصادش را تثبیت کرده، از تحریم‌ها عبور کرده‌ و توان دفاعی‌اش را تجدید قوا کرده است.

گاردین در پایان نوشت: جمهوری اسلامی ایران پس از ۴۵ سال تلاش، اکنون بچه بزرگ این بلوک است. تحریم، طرد کردن و تهدید تهران کارساز نبوده است. ایالات متحده، انگلیس و اسرائیل با یک رقیب سرسخت روبرو هستند که بخشی از یک اتحاد مثلثی جهانی است که توسط قدرت اقتصادی حمایت می‌شود. اگر می‌خواهیم از یک درگیری گسترده‌تر دوری کنیم، به یک رویکرد دیپلماتیک تازه نیاز است.