اشتیاق و استقرار

.. تا این که منجر به انقطاع کامل و غفلت از نفس و توجه تام به خداوند سبحان می گردد و طالعي از غیب، درخشیدن می گیرد و به دنبال آن نفحات الهی وجذبات رحمانی، پی در پی فرا می رسند و موجب محبت و گرایش بیشتر به معبود و ذکر و یاد خدا می شوند. سپس، برقی می درخشد که هیچگاه فروکش نمی کند و جذبهای طالع می گردد و اشتیاقی دست می دهد تا این که سلطان محبت، دردل استقرار می یابد وذكر [حق]، برنفس مستولی و چیره می گردد