آن بزرگوار، همه ی عمرش را به عبادت خدا گذراند. از اولی که در وجود آن بزرگوار به وسیله ی پیغمبر اکرم نقطه ی نوری از هدایت الهی به وجود آمد، تا لحظه ای که با شمشیر دشمنان خدا به لقاءلله شتافت، یکجا شما آن بزرگوار را پیدا کنید که از عبادت و توجه به خدا و رابطه گرفتن با خدا غفلت کرده باشد! چه در شادی، چه در عزا، چه در جنگ و چه در صلح. در شب به نوعی، در روز به نوعی، در مسجد به نوعی، در میدان جنگ به نوعی، در مسند حکومت به نوعی، در جایگاه قضاوت و داوری به نوعی، دائم در حال ارتباط با خدا و تعبد پیش پروردگار و کار برای او. این امیرالمؤمنین است.
نظر
ارسال نظر برای این مطلب