این عشق و این خانه میراث زینب است
حماسه زنان در رختشورخانه بیمارستان شهید کلانتری اندیمشک سال های دفاع مقدس

مدت زیادی از زمان شروع جنگ نگذشته بود که توی شهر اعلام شد برای بیمارستان نیاز به پتو و ملافه دارند با خانمهای دیگر مقداری پتو و ملافه از همسایه ها جمع کردیم و به بیمارستان رساندیم. آن جا کوهی از لباس و ملافه خونی دیدیم که به خاطر آلودگی قابل استفاده نبود آن روز ما زنان آستین بالا زدیم و کنار محوطه بیمارستان شروع کردیم شستن. کم کم تعدادمان زیاد شد و برای راحتی بیشتر برایمان یک ساختمان رخت شورخانه ساختند.بسیاری از مادران و همسران شهدا و رزمندگان همراه ما شدند و گویی لباس های پاره جانشان را می شستند. گاهی پارههای پیکر رزمندهها بین لباسها به رخت شورخانه  می آمد و صدای روله روله خواندن خانمها آتش به قلب مان می انداخت هشت سال بوی خون و مواد شوینده و یافتن پارههای تن عزیزان را جز در آینه ما رأیت الا جمیلا نمی شد به تماشا نشست و بعد از دفن پارههای پیکر شهدا جز روضه نمی توانستیم مرهمی برای زخم جگرمان پیدا کنیم. ذکر صلوات جانی تازه به ما می بخشید و با مداحی نشاطی مهمان قلب  ما می شد که بتوانیم حماسه هایی زینبی رقم بزنیم