ما در شادى‌ها و اندوه‌ها، خنده‌ها و گریه‌ها، با رشد فکرى مى‌توانیم یک مقدار خودمان را بالا بکشیم. اعثم کوفى بیتى درباره امام حسین (علیه‌السلام) دارد : «اى پسر پیامبر، اى پسر على مرتضى، چشمم برای تو گریه مى‌کند، اما نه براى پاداش و نه براى این که ثوابى به دست آورم. گریه فقط براى خود توست.»
(با خودت کار دارم، روحم متوجه خود توست)
اگر کمى بالا برویم، مى‌فهمیم معناى خداشناسى یعنى چه.
الله اکبر مى‌گویم فقط براى خودت! همان‌طور که على‌بن‌ابیطالب مى‌گفت: «من تو را عبادت مى‌کنم، نه به طمع بهشت، نه براى ترس از جهنم، بلکه تو را شایسته عبادت مى‌بینم و مى‌پرستم.
نظر
ارسال نظر برای این مطلب