همانند کودکی که وقتی خطا و شیطنت کرده از سخط و غضب مادر به خود مادر پناه میبرد و پشتسرهم «ببخشید»«ببخشید» میگوید تا لحظهای از آغوش مهربان او جدا نشود، میگویم:
«وَآمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ كُلِّ شَرٍّ» «ای کسی که از سخط و غضبت در هر شری به تو پناه میبرم.
نظر
ارسال نظر برای این مطلب