نگویید: «مستحب است شد، شد؛ نشد، نشد» هرچه می توانید سنتهای خود را در عیدغدیر، جدی تر بگیرید. نگویید:
مستحب است؛ شد شد نشد نشد». این سنت ها از اوجب واجبات است. چرا؟ چون شناسنامه ما شیعیان است. پدرها جوری نسبت به عید غدیر ارادت به خرج بدهند که بچه ها از یک ماه، دو ماه قبل چشم انتظار عید غدیر باشند. حتی اگر لازم شد، قرض کنید و يك عیدی حسابی به اندازه ای که به على ارادت دارید - به بچه ها بدهید. نگویید: «باز من باید یک چیزی خرج کنم ! » نه ! مقروض می شوی، خب بشو! توکه برای چیزهای دیگر قرض کرده ای، یک بار هم برای حضرت على مقروض شو. مسیحی ها بابانوئل درست میکنند و به بچه هایشان می گویند: «او برای تو هدیه را آورده؛ مسیح برای تو این هدایا را آورده». بچه از اول ذهنش با عیسی انس می گیرد، رفاقت میکند.
حالا بروید ببینیم چه کار میکنید! این شما و این عید غدیر، سفری، تفریحی، گردشی میخوای بری، بگو این مال عید غدیرت است! اگرم تابستان می بری بگو، قولش را عید غدیر به شما دادم. قولهایی که می خواهید به آنها بدهید، عید غدیر بدهید. هدایایتان و وعده هایتان را بگذارید در این روز تا اینها با عيد غدیر جوش بخورند.