این اواخر به نوعی احساس می کرد که ظهور نزدیک است و امکان دارد طول نکشد
و واقع شود و باید کاری کرد که به تأخیر نیفتد. باید آمادگی باشد. خیلی حالت انتظار در ایشان مشهود بود. حدود یک ماه، چهل روز قبل از وفات، این دستش را روی دست دیگرش می ساباند و می فرمود: «خروج سفیانی یکی از علامات حتميه است. بعضی از علایم ظهور ممكن است که یک مرتبه ظاهر بشود و یک روزه تمام شود و بعضی هم حذف و كنسل شود، ولی سفیانی دیگر از علامات حتميه است. آن را باید چگونه تحمل کرد؟! خدا رحم کند!» محدوده زمانی برای ظهور معرفی نمی کرد، ولی می فرمود که ما باید دعا کنیم که به تأخير نيفتد. دعا کنیم که نزدیک تر بشود. دعاها مؤثر است. آیا نباید در فكر دعا باشیم؟
گزیده ای از خاطرات حجت الاسلام على بهجت