«عرفاً به شوخی با نامحرم میگن خوش اخلاقی! اما این به معنای اخلاقِ خوبِ پسندیده از نظر شرعی و عقلی نیست»
فرض کنید در یک مؤسسه‌ای، در یک اداره‌ای، در یک دانشگاهی، یک مردی با یک خانمی ارتباطِ گفتاری دارند باهم، یا هم‌کلاسن یا همکارن! اون خانم شوهر دارد و اون آقا هم همسر دارد، اگر اون‌ها با هم دائما خیلی خندان و با شوخی صحبت کنند، طرفین میگن خیلی این‌ها خوش اخلاقند! اما از نظر دینی، این چنین اخلاقی با یک چنین خانمی که شوهردار است و با او محرم نیست یا با مردی که همسر دارد و زندگی مستقل دارد، این‌جور خودمانی رفتار کردن، پسندیده نیست. عرفاً میگن خوش‌اخلاقی و بداخلاقی اما این به معنای اخلاق خوبِ پسندیده از نظر شرعی و عقلی نیست!