كسی كه به لطف خدا غره شود از همه شقی تراست

یک منشأ غرور، غره شدن به لطف الهی و توجهات الهی است... معنایش آن است که انسان از طرف خدا احساس خاطرجمعی مطلق بکند... [مثلا بگوید «ما که جزو خیل دوستان اهل بیت هستیم؛ خدا با ما کاری ندارد»! این غره شدن به خدا است. دعای صحیفه ی سجاده است: پروردگارا! کسی که به توغره بشود، شقاوتش از همه بالاتر است.