مانع این نوع معرفت حقیقی، همانا توجه انسان به جهان و جهانیان است، چنان که اگر همه چیز و حتی خود را فراموش نموده و روی به درگاه خدا آورد، به معرفت حقیقی نایل خواهد شد... نفس را با نیستی و نیازمندی ذاتی وی باید شناخت، نه با دارایی و خصوصیات کمالی، وگرنه از معرفت حقیقی محروم و با معرفت غایبانه فکری که از دلایل و آثار به دست می آید سرگرم خواهد بود.
نظر
ارسال نظر برای این مطلب