بر اساس روایت گزینشی شهید بهشتی از امام رضا علیه السلام

از امام هشتم حضرت امام رضا (علیه‌السلام) روایت شده که فرمود:
«اگر کسی پشت‌سر شخصی چیزی بگوید که در او هست و مردم هم از آن خبر دارند این غیبت نیست، و اگر چیزی بگوید که در او هست ولی مردم از آن خبر ندارند این غیبت است. اما اگر به او نسبتی بدهد که در او نیست این تهمت است.»(1)
غیبت هم از آن جهت زشت و گناه است که آبروی یک انسان را می‌ریزد و او را خوار و خفیف می‌کند و هم از آن جهت که فاش کردن اعمال ناپسند و نقل کارهای زشت این و آن، مایه ترویج فساد می‌شود و رفته رفته زشتی یک گناه را از نظر مردم می‌اندازد.