می فرماید اذ هی بمنزلة القطاع للنفوس فمالم ترتفع عنک لم تتضح لک جلیت الحق
دیدم در اشعار خواجه عبدالله انصاری
خب در درجه ی عالی عرفان بودند
اما مع ذلک در این جا فرمودند:
کسانی که در حجاب می رود قلبشان
اتصالشان نسبت به باری تعالی قطع می شود.
و لکن مثل اینکه ایشان در اینجا توجه کامل نفرمودند
قطع نمی شود از برای اینکه
عرض کردم یک روزی
نعمت بُعد ز قرب افزون است
دلم از شدت قربش خون است
چرا؟
چون در قرب بیم انقطاع است
اما در بعد امید وصال است
پس قطع نمی شود
منتهی الأمر او را به پشت در احاله می کنند
از مقام قرب دور می شود
نه اینکه اتصالش نسبت به پروردگار
بلکه اتصال هست
اگر اتصال نبود قلب او در حجاب نمی رفت.