بنده همین طور که به این چهره‌های نورانی نگاه میکنم، مکرر فکر میکنم که جای امام چقدر خالی است. اگر آن باغبان چیره‌دست و آن پدر مهربان بود، چه لذتی میبرد که ببیند نهال‌های برومند و فرزندان دلاورش، بعد از سال‌های متمادی اسارت در دست دشمنان، چگونه بالنده و سربلند و عازم و پرشور برگشته‌اند و دست تطاول روزگار نتوانسته است کمترین تأثیر منفی را بر روحیه و روح‌ها و جان‌های منور آنها بگذارد