وقتی مردم میخواهند دوباره «شاه» برگردد، یعنی تجربه سیاسی از مشروطه تا به حال، به نسل امروز منتقل نشده است.
نسلی میتواند بگوید «رضاشاه روحت شاد» که هیچ چیز از تاریخ ایران نمیداند.
راه انتقال تجربه تاریخی هم قصهنویسی و قصهگویی است چراکه ما را وادار میکند نسل به نسل در قالب پند و اندرز و حکمت و... روی تجریبات خود تامل کنیم. درحالیکه اطلاعات و دادهی صرف، این کار را نمیکند.
اگر انتقال تجربه از طریق قصه صورت نگیرد، حاصلش کودک شدن مردم است. ملت میشود یک بچهای که تازه به دنیا آمده. بدون هیچ تجربهای. لذا دنیا را به همان شکلی میبیند که با اطلاعات به او توضیح میدهند.
نظر
ارسال نظر برای این مطلب