بسم الله الرحمن الرحیم
من آرمیتا رضایی نژاد هستم دختر یکی از شهدای هسته ای ایران.
ما در آستانه سال جدیدمان نوروز هستیم.
میخواهم با خودم شروع کنم
یازده سال پیش من یک زندگی کاملا عادی داشتم، اما شش گلوله به این زندگی پایان دادند.. من چهار سال و نیمه بودم که پدرم جلوی چشمان من ترور شد. او یک دانشمند بود که هیچ  کاری با خشونت نداشت. و من تنها نیستم. اما این تنها بخشی از داستان است.
امروزه بسیاری از بیماران به خاطر دریافت نکردن دارو جان خود را ازدست می دهند. کمر بسیاری از مردم زیر بار شرایط اقتصادی بد ایجاد شده به خاطر تحریم ها خم شده است.
ملت ایران از شما انتظار دارند به ما کمک کنید تا بتوانیم شرایط کنونی خود را بهتر کنیم، با دادن گزارش های بی طرفانه و منصفانه درباره فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران . متشکرم