حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام مباهات می‌کند چه جور مواظب و مراقب این نهالش! بود که فرمود اَللّهُمَّ اشْهَدْ عَلي هؤُلاءِ الْقَوْمِ فَقَدْ بَرَزَ اِلَيْهِمْ غُلامٌ اَشْبَهُ بِرَسُولِكَ النّاسِ خَلْقاً وَ خُلْقاً وَ مَنْطِقاً
وقتی اباعبدالله الحسین آمد در کنار فرزندش، فرزند را بدان حال مشاهده کرد. فرمود بُنَیَّ، فرزند عزیز من، پسر جان من، قَتَلُوكَ وَ مَا عَرَفُوكَ.  نشناختند تو را، نشناختند. جهل است که این شمشیر را بر پیکر تو، بر فرق تو آورده.
 نشناختند.  جهل با تو این کار را کرده.

 علی‌ای علیه السلام که چراغ اجتماع است علی‌ای ع که آفتاب اجتماع است علی‌ای که مجسمهٔ تقوای اجتماع است مخزن معارف اجتماع است

را کشتند قَتَلُوكَ وَ مَا عَرَفُوكَ  مَا أَجْرَأَهُمْ عَلَى الرَّحْمَنِ وَ عَلَى انْتِهَاكِ حُرْمَةِ الرَّسُولِ الارواحنا لکم الفدا