چشم را به کجا بدوزم که نشانه‌ای از تو نباشد؟

از عرش تا فرش، آسمان‌ها و زمین و هرچه دیدنی و نادیدنیست، نشانه‌ی توست.
هرچه در هوا و فضا و کائنات و عالم هستی می‌گردد و می‌چرخد، در تصرف توست. آغاز و سرانجام، از آنِ توست. فرمانروایی و داوری و فرجام، از آنِ توست.
ای صاحب صفات پسندیده و نام‌های نیک،
این بنده‌ی زشت کردار و بدنام،
بهشتِ آسایشِ تو را به گناه فروخته و راه دوزخ در پیش گرفته... دریابش که هلاکتش نزدیک است؛