روزی معاویه برای این که امام حسین (علیه السلام) را وادار به بیعت با یزید کند نزد آن حضرت آمد و با آن بزرگوار به بحث پرداخت.
 حضرت فرمود: تو می گویی من با کسی که شرابخوار است بیعت کنم؟ معاویه گفت: چرا از مؤمن غیبت می کنی؟ یزید در باره شما چنین سخنانی نمی گوید و از شما غیبت نمی کند! معاویه با چنین کلام و منطقی مردم را فریب می داد.
امروز هم در جامعه ما کسانی کسانی هستند که اگر از یک گناه، بدعت و انکار ضروری دین توسط مسئولی، انتقاد شود، می گویند چرا غیبت می کنی؟! این کار موجب تضعیف حکومت اسلامی می شود! مگر هر شخصی در هر پستی قرار گیرد، آن فرد معادل نظام اسلامی است؟ اگر باب انتقاد از حکام باز نباشد، اساس اسلام از بین خواهد رفت، داستان معاویه تکرار خواهد شد و مجددا به نام دین استبداد سلطنتی در جامعه حکمفرما خواهد شد. آن زمان استبداد سلطنتی حاکم بود، امروز استبداد جمهوری حاکم خواهد شد! حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) کسی بود که بنای چنین سنتی را در جامعه اسلامی گذاشت که باید با حاکمی که مخالف دین عمل می کند، برخورد شود. در مرحله اول با موعظه و نصیحت، در مرحله بعد هم از راه های دیگر، تا جایی که اگر حفظ ارزش های اسلامی متوقف بر نثار خون بود، مؤمن باید آمادگی چنین فداکاری را داشته باشد. این مکتب امام حسین (علیه السلام) است