حضرت سیدالشهدا علیه السلام با اختیار خود، آن همه مصائب و شهادت و اسارت اهل وعیال خود را تحمل نمود؛ زیرا پیوسته و حتی در روز عاشورا بر آن حضرت عرضه می شد که یا نصر و پیروزی را انتخاب کنند یا لقاء الله و معاهده و پیمانی را که با خدا بسته است؛
ولی ایشان با اختیار خود آن مقامات عالیه را انتخاب کردند. خدا می داند که آنها چه میدیدند! حضرت قاسم علیه السلام راجع به مرگ می گوید:
خلى من العسل» (شیرین تر از عسل است). آیا این تعبیر شوخی است؟! ما نمی توانیم درجات و مقامات آنها را تعقل و درک کنیم که چه خبر بوده و چه درک می کردند و چه میدیدند، همین قدر نقل شده که امام حسین علیه السلام مقامات اخروی آنها را به آنان نشان داد. اینکه نقل شده عابس در روز عاشورا، در میدان جنگ در برابر دشمن لخت شد و زره را از تن دراورد، یک کار عادی و اسان نبود. خواست به دشمن بفهماند که ما از روی عقیده و مرام، راه شهادت را اختیار و انتخاب کرده ایم، نه از روی ناچاری و اجبار و تهدید و اکراه یا به جهت شرم و حیا؛ بلکه این مرام ماست و شجاعانه و عاشقانه و داوطلبانه میجنگیم و کشته می شویم و باکی از شهادت نداریم و طرف مقابل، عمر سعد، بیچاره و دربند و اسیر ملک «ری» است.