19

مجموعه پوستر: به عشق ارباب، لات بازی تعطیل!

خدا چه‎قدر بنده‎های خود را دوست دارد که مقدر فرموده حتی از راه شهادتِ عزیزترین بندگان خود، هرچه بیشتر بندگان گنه ‎کار او آمرزیده شوند؛ بندگانی که تنها از همین راه هدایت می‎شوند و از راه دیگری نمی‎ توانند استفاده کنند.

شما اگر ندیدید، حتماً‌ شنیدید، کسانی بودند که انواع معاصی را مبتلا بودند، انواع معاصی که ما نمی ‎توانیم تصور درستی از آن داشته باشیم و آخر عمرشان به خاطر ارادت به سیدالشهداء (علیه ‎السلام) و خدمت به دستگاه سیدالشهداء (علیه ‎السلام) موفق شدند توبه کنند و آمرزیده شوند.

در جریان انقلاب، یکی از کسانی که نقش مهمی داشت، مرحوم طیب بود. من که از نزدیک ایشان را ندیده بودم و نمی ‎شناختم، اما می ‎گفتند ایشان رئیس داش ‎های تهران بود.

[می‎دانید که] برای داش‎های‎ آن زمان، مخصوصاً‌ زمان شاه، مشروب خواری چیز عادی بود، مثل آب خوردن بود، و خیلی کارهای دیگر [هم عادی بود].

مرحوم طیب خصوصیتی که داشت، عشق به سیدالشهداء(علیه‎السلام) بود. در دهه محرم، همه این کارهای او تعطیل می ‎شد، یعنی گناهان را کنار می ‎گذاشت. در آن دهه هرچه برای او میسر بود از عزاداران سیدالشهداء(علیه ‎السلام) پذیرایی می ‎کرد و مهم ترین دسته‎ای که در تهران راه می‎افتاد دسته طیب بود.

ایشان راهش این نبود که بیاید قم، در حوزه علمیه درس امام(قدس‎ سره) برود و از این راه به کمال برسد. راهش این نبود و هیچ وقت نمی ‎آمد. آن کاری که داشت و آن شغل و آن محیطی که داشت این‎گونه ایجاب نمی‎ کرد.

حتی شرایط محیطش ایجاب نمی ‎کرد که برود چهارتا مسئله نماز و روزه خود را یاد بگیرد؛ [فضای داش‎ ها] فضای دیگری است. آن ‎ها عالمی دارند، «داداشم، مخلصتم، کرتیم». اصلاً‌ حساب ارزش‎های ما و این حرف‎ ها نیست، یک حساب دیگری است، یک عالم دیگری است.

آن‎ وقت، در آن شرایط، چیزی که برای او میسر بود و خدا به او داده بود، عشق به سیدالشهداء(علیه ‎السلام) بود. همین که ماه محرم می ‎رسید، همه چیز در دستگاه طیب تعطیل می ‎شد. دستگاه که می ‎گویم، نه خیال کنید که مثلاً به اندازه یک خانه، [نه!] روزی صدها نفر سر سفره طیب غذا می ‎خورند، خیلی آدم دست بازی بود. در محرم همه دستگاه او در خدمت سیدالشهداء(علیه ‎السلام) بود. دسته طیب که راه می ‎افتاد، همه می ‎آمدند تماشا، خیابان، تا میدان پر می ‎شد.

منظورم این است که خدا این‎ گونه بنده‎ها را داشته، می ‎داند راه این‎ ها فقط عشق به سیدالشهداء(علیه ‎السلام) هست. از راه همان داش بودنشان [به سمت سیدالشهدا(علیه ‎السلام) می ‎روند.]

نظری برای این مطلب ثبت نشده است.
نظر
ارسال نظر برای این مطلب