به نظر من اوج مصیبت در کربلا، شهادت علی اصغر واین طفل شش ماهه در آغوش پدراست . معمولا از روز هفتم محرم تشنگی اصحاب سیدالشهدا و خاندان پیغمبر را مطرح میکنند اما عطش آدم بزرگ با عطش بچه ی کوچک، آن هم بچه ی شیرخوار، قابل مقایسه نیست.
من وقتی درذهن خودم ترسیم میکنم آن حالتی را که در خیمه های حسین بن علی در حدود عصر عاشورا بود، که این بچهی شش ماهه به شهادت رسید؛ آن هیجان را، آن نگرانی را، آن ناراحتی را که به خاطر عطش این بچه پیش آمده بود، واقعا برایم قابل تحمل نیست وطاقت نمی آورم.
نظر
ارسال نظر برای این مطلب